Ruwhaar Teckelkennel van 't Rief

Gefokt op schoonheid en karakter

Pups van Ushi

31 maart 2014

Hi voaks...dis is mee...Brammetje in the house. Ik zal me even losrukken van m'n zware werkzaamheden, om jullie een beetje bij te kletsen. Zoals jullie weten hebben mijn zus Olleke en ik de hele werpkist voor onszelf. Nou ja...onze mama is er ook nog en dat is wel oke. Maar verder hoeven wij onze ruimte met niemand te delen. Dat is in de woning van de buren wel ff een ander verhaal.
Afgelopen weekend zijn bij ons de oogjes en oren open gegaan en dat maakt het leven toch een stuk interessanter. Zo kwamen Olleke en ik er al snel achter dat bij de buren ook teckeltjes wonen. Een hels kabaal is het daar af en toe. Onze nieuwsgierigheid was gewekt en ik heb met Olleke afgesproken, dat ik een keer midden in de nacht, als iedereen slaapt, een bezoekje aan de buren ga brengen. Maar onze vraag werd door ons vrouwtje beantwoord toen ze de volgende dag de fleece dekens in de werpkisten ging verschonen. Vrouwtje tilde 1 zo'n klein ding op en begon er tegen te praten. Ik hoop toch niet dat ze verwacht dat dat "ding" iets terug zegt, want ik zeg je nu al....hij piept alleen. Komt verder geen zinnig woord uit. Hij was wel een stukje kleiner dan wij, maar ja....je kunt natuurlijk niet allemaal zo'n gooed afgetraind lichaam hebben als wij.
Even later tilde ze nog zo'n look-a-like op. Ja vrouwtje...met z'n tweetjes...net als wij. Ik zei toch dat we buren hebben?
Ik wilde net weer verder gaan met mn 24-uurs-slaapje, toen ik zag dat vrouwtje er nóg eentje omhoog hield. HUH??? 3???? wat was daar aan de hand....en geloof het of niet....maar even later zag ik een nummer 4. Wat was dit? Dit is niet eerlijk verdeeld. Daar liggen 4 vriendjes en ik moet het doen met maar 1 vriendje... en nog een meisje ook. Ze wil niet ens voetballen. Stom hoor. Maar ach....de hele Campinafabriek delen met z'n tweetjes, dat is altijd beter dan bij die fabriek van de buren. Die hebben net zoveel oplaadpunten als wij maar moeten er met z'n vieren van smullen.
Dit verklaart dus meteen waarom wij wat groter zijn. Ik zeg..."niets meer aan veranderen".
Later gaaaiis


Zondag 16 maart 2014


Na een pittige bevalling van Ebby afgelopen vrijdag, kon Ushi natuurlijk niet verstek laten gaan. Precies 24 uur later, gisterenmiddag rond de klok van 1 begonnen haar weeën. Het was Ushi's eerste nestje en dat is natuurlijk altijd erg spannend. Je weet nooit hoe een hond gaat reageren. Ze heeft natuurlijk geen enkel idee wat haar overkomt, alhoewel ik eigenlijk ook wel denk dat wij het wel een beetje "vermenselijken".
We hadden best wel wat spanning en gepiep van Ushi verwacht, maar ze lag echt in haar werpkist te relaxen. Van spanning geen sprake. Om een uurtje of half 3 begonnen de persweeën en nog steeds lag ze heel relaxed en 20 minuten later, was het een "floep"....en de kleine was er uit. Een prachtige dame. Ik heb hier een stukje van gefilmd en het is zó prachtig om terug te zien. (klik hier vooor het filmpje)
De 2 uur daarna heeft ze haar broodnodige rust gepakt door lekker te gaan slapen. Rond de klok van 5 kwam nummer 2. Ook met een gemak alsof ze al járen niet anders deed. Dit keer was het een reutje en alles ging nog steeds soepeltjes. De nageboorte kwam netjes mee. Het is misschien niet smakelijk om te zeggen, maar wij hopen altijd dat de moeder deze op eet. Het is stimulerend voor de weeën en bevordert de melkproductie. Ushi deed dit helemaal uit zichzelf. Wat is de natuur toch prachtig.
Vrij snel kwamen er weer weeën en pup nummer 3 kondigde zich aan. Helaas lag deze in een stuit en niet zómaar een stuit. Het eerste gedeelte van de pup kwam nog makkelijk en we zagen de achterpootjes en het staartje goed tekeer gaan. Maar het koppie wilde er met geen mogelijkheid uit. De weeën bleven bij Ushi ook uit en dan wordt het moeilijk. De pup is zó klein, het is allemaal zo glad en ze zijn zó kwetsbaar met hun 70-75 gram. We hebben gedaan wat we konden, maar we zagen het leven heel langzaam uit het pupje verdwijnen. Wat een nachtmerrie dit. Bij elke stuitligging hoop je weer dat dít niet gebeurt. We hebben de pup niet kunnen redden. Het was een dametje met alles er op en er aan, maar het mocht niet zo zijn.
Dan heb je na de vreugde van de dag ervoor en de blijdschap van de eerste 2 pups, zo'n enorme kater. Dan liggen vreugde en verdriet zó dicht bij elkaar.
We hebben dit meisje een mooi plekje gegeven in onze tuin waar de zon het meest schijnt...daar houden Teckeltjes van...van de zon.
Met een dubbel gevoel hebben wij deze bevalling afgesloten. Ushi heeft 2 prachtige pups gekregen en ze is een super moeder. Ze heeft erg veel  melk voor de 2 kleintjes en dat levert stuwing op waar ze last van heeft. Ook bij een Teckeltje kun je melk affkolven om de stuwing zoveel mogelijk te beperken, dus dat is wat ik doe een aantal keren per dag. Je merkt dan gewoon dat het een opluchting is voor haar. De kleintjes drinken gretig uit de tepeltje ernaast...maar die met de stuwing...die zijn zo dik dat de pups hun bekkies er niet eens omheen kunnen leggen. Dus helpen we een handje.
We zijn béretrots op onze Ushi!!! Wat een TOP dametje!!