Pups van Zazou
02 september 2013
Hei joowwww..peeepel...it's me...Maximiliaan-Zazou van t Rief...Max voor intimi. Als enige man in dit vrouwenspectakel heb ik de eer om julllie te vertellen over het wel en wee van mij en mn zussen. Het gaat super cool met ons....Of te wel...het "wel" is prima en het "wee" hebben we niet.
Mijn zussen bleven niet zo heel laang, maar ikke wel. Dacht ik net te kunnen gaan slapen, wordt me daar toch een onwijs grote pup op tafel gezet..niet normaal...had nog nooit zo'n grote pup gezien. Waar die nou vandaan kwam.....snapte er niets van. Totdat iemand van al die toeschouwers riep: "Lief hé Pimmiie"...huh???? ...Pimmie???? Is dit mijn broer??? Die heb ik nooit eerder gezien...waar slaapt ie dan in de werpkist???? Toen werd ik opgetilld door een hele lieve mevrouw...neeee niet mijn vrouwtje....een andere mevrouw. En toen viel bij mij het muntje.....Ik mag bij Pimmie gaan wonen heeeeeel ver weg aan de andere kant van de wereld...nou ja...bijna dan....in Roootteerrrrrrrrdam. Cool he? Pimmie en ik hebben dezelfde mama. Da's Zazou en Pimmie is m'n aller alleroudste broer....ik heb eronwijs veel zin in...lekker mannen onder elkaar.
Voor mijn zussen is er ook bezoek geweest hoor. Niet dat jullie denken dat zij straks dakloos zijn of zo hoor.
Vorige week was als eerste Meggie aan de beurt. Er kwam een hele aardige mevrouw met haar 2 grote mensendochters langs...en 1 van die grote mensendochter had ook weer een mensenpupje in d'r buik...dus het was me daar een drukte van belang. Die mevrouw kwam uit Oosterhout dus m'n zus gaat leren met een zachte 'G' te blaffen. Ze gaat trouwens Saertje heten met 'AE'...sjiek hé??
Mijn andere zus is een hele slimme dame en ze gaat in het Oosten van het land wonen. Daar komen alle wijzen vandaan dus ze móet haast wel slim zijn als ze daar gaat wonen. Ze heet nu nog Megan maar gaat Mika heten. En dan last but zeker not least was er afgelopen weekend bezoek vooor Mabel. Ook van ver. Mabel gaat Bibi heten en ze gaat in Deventer wonen.
Over ruim twee-en-halve- week is he al zover. Maar eerst gaan we volgende week nog met het vliegtuig ergens naartoe..of was het nou met de auto??? We gaan in ieder geval bij de dierenarts op bezoek. Ik weet niet of die man ziek is of zo dat hij bezoek nodig heeft....maar dat horen jullie nog van mij.
Laterrrrrrrrrrrrrrrrrr......:)
27 juli 2013
Afgelopen maandag was ze al uitgerekend onze Zazou, maar zelf had ze hele andere plannen. Nou kan ik me voorstellen dat je met dat warme weer alles behalve zin hebt om te bevallen, maar tijd is tijd. Wij zijn er altijd een aantal dagen voor de uitgerekende datum helemaal klaar voor. De camera wordt aangesloten, Zazou ligt ruim van te voren in haar werpkist om het zo vertrouwd mogelijk te maken en wij liggen 's nachts op scherp.
Donderdag was ze al de hele dag onrustig. Een nest graven in haar werpkist...het eten werd met beleid naar binnen gewerkt terwijl je het normaal niet met je ogen af kunt knipperen en zo waren er voor ons nog meer tekenen dat het er aan zat te komen.
Naar bed gaan is dan altijd lastig, want we willen er absoluut bij zijn bij de bevalling. Dus ging Ron de eerste helft van de avond/nacht naar bed en ik ben om 01.00 uur gegaan. Om 05.00 uur hoorde ik Ron boven komen. Normaal ben ik niet zo fit 's ochtends, maar toen hij zei 'de eerste pup is geboren' zat ik in no-time beneden in mn joggingbroek. Zazou was ondertussen flink druk om haar eerste pup schoon te likken. Het was een reutje , heel donker van kleur en meteen zo fit als een hoentje. We hoefden hem de weg naar de Campina fabriek niet te laten zien, die had hij zo gevonden.
Hij had in een stuit gelegen, maar het vlies zat er nog mooi omheen. Ervaren als Zazou is, weet ze precies wat haar te doen staat. Toen de kleine eenmaal geboren was, de navelstreng doormidden gekauwd was en de hij gedronken had, ging Zazou relaxed liggen om even te slapen. Normaal gesproken zit er altijd wel drie kwartier tot een uur tussen de eerste en de tweede pup, dus toen om 6 uur de weeën weer op gang kwamen, riepen wij nog heel enthousiast 'dat gaat allemaal vlot'.
Even later, om iets over zes kwam de tweede pup op de wereld. Ook deze lag in een stuit mét een gesloten vlies en het ritueel van Zazou herhaalde zich. Dit keer was het een teefje. Die hadden we al lang niet meer gehad. Het lijkt wel of wij pattent hebben op heren.
Wij hadden inmiddels de nodige bakken Nespresso achterover geslagen om wakker te blijven, maar met een gemiddelde van 4 pups per worp de laatste jaren, waren we nu op de helft....toch??
Voor ons gevoel bleef zazou wel héél erg dik, terwijl je normaal toch wel goed kan zien als er 1 of 2 pups geboren zijn. Nou ...misschien hield ze veel vocht vast....of had ik toch wel heel erg veel carnibest gevoerd de laatste weken. De derde pup liet iets langer op zich wachten. Ruim anderhalf uur later kwamen er pas weer weeén en na wat 'gekontedraai'van Zazou werd nummer 3 geboren...heel verrassend...in een stuit. Alleen was van deze pup het vlies al gebroken en dan moet je toch wat
voorzichtiger zijn als je ineens een mini staartje of een mini pootje naar buiten ziet komen. Ron, die als altijd de rust zelve was, heeft ook dit weer prima gedaan. Ik ben altijd maar weer wát blij met zo'n verloskundige.
We hadden het inmiddels 8 uur zien worden en ik heb ondertussen mooi even de andere hondjes van Carnibest voorzien. Het ontbijt van de rest moet natuurlijk gewoon doorgaan. Zazou was ondertussen in diepe rust. Ron en ik hadden al zo af en toe gevoeld aan de buitenkant van haar buik om een indicatie te krijgen hoeveel er nog zouden komen en we voelden alletwee nog 2 behoorlijke bobbels aan elke zijkant van haar buik. Afwachten dus maar. Het werd 9 uur.....het werd 10 uur...en Zazou sliep...en sliep...en snurkte dat het een lieve lust was. Dit duurde toch wel heel erg lang. Om 10.30 uur , 3 uur ná de geboorte van nummer 3 heb ik de dierenarts gebeld om even te overleggen. Hij vond het inderdaad ook lang duren, maar aangezien er geen pup in het geboortekanaal lag, adviseerde hij om Oxytocine te gaan injecteren. Oke ..geen probleem.....Of ik het in huis had...eueueuhh..nou...nee, dat hebben wij niet thuis. Was ook geen probleem ik kon wel even wat halen in de praktijk bij hem. Hij vroeg nog wel even of ik het zag zitten om zelf te injecteren en heel stoer riep ik "tuurlijk...no problem". Als je injecties kunt zetten in je eigen lijf tegen trombose, dan kun je dit ook...toch?
Omdat het toch wel even 25 minuten rijden is naar de praktijk van de DA ben ik maar meteen gegaan. Bij de DA bleek dat het toch even wat anders is dan een prik in de buik. Oke...nou...waar moet ie dan??? Nou..hij moet "intra musculair" in de grote rugspier, achter de laatste rib en vóór het heupbeen....SLIK..túúrlijk..appeltje eitje. Met goede uitleg en vol vertrouwen ben ik weer naar huis gereden. Zonder
er verder lang over na te denken heb ik een halve CC uit het flesje gezogen, heb ik met wat voelwerk het goede punt opgezocht en ...whoppaaaa....rechtop erin...midden in de rugspier...precies tijdens een wee. Zazou knipperde een keer met haar ogen toen ik de vloeistof erin spoot, en dat was een teken dat ik in ieder geval de spier goed had geraakt. Nou zal menigeen zich afvragen waarom de dierenarts me dat in vredesnaam zelf heeft laten doen...ten eerste omdat ook hij het i.v.m. de warmte niet in zn auto bij zich had (het moet in de koelkast bewaard worden en hij was op visite) ... voordat hij bij de praktijk zou zijn, de Oxytocine had ingeladen en bij ons thuis zou zijn....dat had nog een uur langer geduurd....en aangezien de beste man absoluut niet commercieel is ingesteld en ik wel vaker een injectienaald ergens in heb geprikt (mezelf) had hij het volste vertrouwen dat ik dat wel zou kunnen. En dat klopte...binnen 5 minuten kreeg Zazou weeën en nog geen 5 minuten later lag pup nummer 4 daar. Weer een dame en dit keer zowaar geen stuit. Het was inmiddels 12 uur en er zat ook nog een nummer 5 aan te komen...dachten we. Ik belde de DA om hem het goede nieuws te vertellen...het was inmiddels 12.15 uur...en hij zei: "wacht met de volgende prik rustig 16.00 of 17.00 uur...als nummer 5 er dan nog niet is, dan mag je nog een injectie geven. Oww...oké...nou....deze info heb ik maar even doorgegeven aan Ron, want ik moest écht om half 2 weg en ik had al mijn afspraken de laatste dagen afgezegd...deze moest echt doorgaan. Ron heeft
tot 17.00 uur gewacht maar er kwam van alles, maar géén pup. Hadden wij ons vergist?? zat er überhaupt nog wel een nummer 5 in? Wéér gebeld met de DA of ondanks dat er geen weeën meer waren geweest, we (Ron) toch de injectie moesten geven en het antwoord was bevestigend. Ook al zou er niets meer te persen zijn, dan nog zou de injectie ontstekingsremmend zijn en alleen maar positief werken. Maar ook na deze injectie bleef een nummer 5 uit. Inmiddels was bij ons allemaal het licht behoorlijk uitgegaan en zijn wij 's avonds om 20.30 uur ontzettend moe maar met een geweldig gevoel ons bed ingedoken. Die nacht zijn we nog wel een aantal keren opgestaan om te kijken of moeders en kinderen het goed maken, maar Zazou is zo'n geweldige moeder, dat ze zelfs haar kinderen bij zich onder de fleece deken legt, als ze zelf een dekentje over wil.
Zazou.....dit was je laatst nestje...je mag nu met pesioen. Wat zullen we genieten van dit laatste nestje..en dan nog even de namen van het hele stel zoals ze op de stamboom komen:
Maximiliaan-Zazou van 't Rief
Mable-Zazou van 't Rief
Megan-Zazou van 't Rief
Meggie-zazou van 't Rief
wordt vervolgd.....