Ruwhaar Teckelkennel van 't Rief

Gefokt op schoonheid en karakter

De avonturen van Guusje en Fred

19 juli 2011

Pack Leader wordt je niet zomaar!!!
op_uitzicht.jpg Oh mijn god, het zit erop, de PackLeader is nu 2x geweest voor Guusje, maar eigenlijk is het meer voor de opvoeders, dan voor de hond. Continue wordt je er wel op gewezen dat je eigenlijk een 2 jarige aan het opvoeden bent, en ja die begrijpen nog niet zoveel hé. Of dat je een opa en oma gehalte hebt met je hond, zie het als, je eigen kind voed je op, maar als je opa of oma bent dan mag het toch net even anders. Iedereen kent wel een verhaal  dat een kind in de supermarkt doordraait en dat iedereen naar je kijkt, wil je dat NEE. Wil je dat je hond als een malloot staat te blaffen NEE. Wil je dat tie trekt NEE. Wil je dat tie piept/jankt NEE!!!!………………………..Voed hem dan maar weer op is de boodschap, en blijf dan duidelijk. NEE is NEE.
wie_is_het_snelst.jpg Maar waarom is het bij een kind dan veel makkelijker dan bij je hond, komt het door die puppie ogen, of ben ik gewoon van de aahhhh kijk nou hoe lief, ik weet het niet, wat ik wel weet is dat ik het verdomd moeilijk vind om er niet door heen te kunnen breken. De 1e keer was het verhaal duidelijk, wij zijn teveel van het opa en oma gehalte, het is toch gewoon heerlijk om die eigenwijze koppies te zien en dat wij dan invullen van ja zo denkt tie hond nu eenmaal. NEE dat moeten we niet doen, een hond denkt niet? Wij zijn de leaders en hun zijn de pack. Tjaa het lijkt zo eenvoudig, maar als je eenmaal op straat loopt moet je toch de touwtjes in handen nemen en wel degelijk blijven EHHE zeggen en niet opgeven, en moet je niet denken, na de 10de keer  zie je nou wel het werkt niet, en ik loop voor lul of wat dan ook, gewoon niet denken maar doen.
Maar ik moet toegeven dat denken blijft maar naar binnen komen bij mij en is dat verdomd moeilijk. Maar met zo’n coach aan je zijde geeft dat wel een duidelijk gevoel, JIJ wandelt met ze en zij wandelen met jou mee, dus niet effe stoppen voor een plasje, dat moet je als eerste gedaan hebben en daarna moeten ze volgen. Anders bepalen zij de regie en worden dan te zelfstandig en zijn dan niet meer onafhankelijk, de hond is een onderdeel van  de roedel en jij bent de Pack, dus moeten ze jou volgen. Oohhh ik wordt er al weer duizelig van, maar ik ga het vast en zeker doen.
scherruuup.jpg De 1e keer met de Pack Leader was Guusje de gene waar we mee aan de slag gingen, ivm met het hele erge trekken dat ze doet. Binnen een mum van tijd had hij Guusje aan zijn zijde en bracht haar naar mij en zei "Ga maar lekker wandelen". En dat deed ze dan ook, potverdrie, gewoon netjes aan de lijn. De tip was om dit zoveel mogelijk met haar alleen te doen. En alleen gaat dit tot nu toe redelijk, maar het is van belang dat ik met alle 2 de honden kan lopen dus. Vandaag bij de 2e afspraak gingen we dit dan ook doen.  Het is duidelijk dat Guusje een ernstig jacht instinct in haar heeft, maar hier moet doorheen te breken zijn, oefenen, oefenen, oefenen. Freddy vindt het allemaal wel oké, vindt het prima als Guusje wordt gecorrigeerd  en dat daar de tijd voor wordt genomen. Hij blijft er relaxed bij staan. Hij denkt vast……. ach zolang het mij niet aangaat, oeps……….. alweer die denk fout, zo mag je niet denken!!
lolopen.jpg Freddy werd bijvoorbeeld aangepakt toen de deurbel ging. Freddy kan dan aardig door blaffen (niet leuk!!) de pack Leader bracht hem na 1x EUH te zeggen in het nauw doordat hij doorging, Freddy hield pas op toen hij geen kant op kon en zich uiteindelijk overgaf, dat was goed, hierna ging hij gelijk naar zijn plaats ook goed, en wij stonden te kijken en hielden onze lach in om dat als je dan die ogen van Fred zag, dan kon je alleen maar lachen want wat zou die wel allemaal niet denken……oh oh DAS NIET GOED!!
Het wordt een zware dobber voor mij, maar wie niet waagt wie niet wint, dus als je iemand ziet lopen met elke keer een corrigerende toon, dan ben ik dat om een Pack leader te worden en hopende dat de pack mijn dan volgt.

Liefs Pack Leader van Guusje en Freddy.

April 2011.


028.jpeg G&F zijn nu alweer bijna 7 en een halve maand oud, en hebben het goed naar hun zin met z’n 2.
Allebei hebben ze een ander karakter, Guusje is de dominantse en hyper als ze buiten is. Freddy is de rust zelf en een mama’s kindje. Maar allebei zooooooooooooo lief.
Guusje is als ze buiten loopt zo hyper dat ze als een flinke bouvier je voor trekt, en met dan 2 honden aan 1 lijn waarvan 1 ook een mannetje is (elke boom en lantaarn wil merken!) dan loopt dit niet echt prettig, het vrouwtje loopt dan ook vaak in de knoop of moet haar benen vaak in de lucht gooien om uit de riem te komen. Het is soms ook wel om moedeloos van te worden, want echt lekker liep dit niet. Alle praktijk oefeningen hadden we wel gedaan met Guusje maar ze hoort en ziet je niet als ze buiten aan de riem is, iedereen en alles wat beweegt daar wil ze op af. Nu was het bij het vrouwtje zover gekomen om een speciale antietrek riem te kopen om dit dan maar eens uit te gaan proberen, tot dat er ineens een oplossing uit het niets van het vrouwtje kwam (meer uit frustratie hahaha) zij stampte keihard op de grond, Guusje schrok keek het vrouwtje aan, hee contact!! En stond gelijk naast haar huh!! Dit na een paar keer liep ze als een afgetrainde teckel naast me, wow wat een verademing was dat. Nu blijft ze wel het natuurlijk wel volhouden om het te proberen, ik ben toch een teckel! Maar na een kleine trekje aan de riem staat ze alweer naast het vrouwtje en de volhouder wint. En dan de wandelingen in het bos, tja na onze ervaring met Ari vinden wij het doodeng om dit te doen, maar het vrouwtje was toch zo brutaal geweest om Freddy los te laten,want dit liep toch een stuk lekkerder en Freddy dartelde als een konijntje om me heen en had het reuze naar zijn zin, toen ik dit thuis vertelde was het gelijk drama hoe had ik dat nu kunnen doen, tja ik vind dat wel moeilijk maar ik voelde dat het kon en had vertrouwen in die kleine Fred.
Ik vind het zo vervelend om ze niet los te kunnen laten en zou gewoon naar de gemeente toe willen stappen dat ze een uitren gebied moeten maken met een goed hek eromheen,zodat de honden veilig in de stad lekker kunnen uit razen, maar wie weet ga ik dat nog wel doen? Toen kreeg een mooie tip van een collega, zoiets bestaat in Monster, het is een stuk afgezette dijk waar je wel een uur kan lopen en de honden vrij kunnen rennen. De volgende dag zijn we hier gelijk heen gegaan en ja het bestaat echt, wat een vrijheid en mooi om je honden heerlijk te zien rennen en genieten, yeahhhh we zijn helemaal happy, het ligt alleen niet naast de deur, maar gaan er zeker geregeld naar toe. Maarja toen werd Guusje loops 6en half maand oud, tjee das vroeg, maar oké je kan het moeilijk tegen houden, maar de vraag was natuurlijk hoe gaat Freddy hier mee om, moeten we die nou uitbesteden, dat wilde we eigenlijk helemaal niet, die kleine Fred
029.jpeg naar iemand anders, aahhh nee. Gelukkig waren Fred zijn hormonen nog niet zo ontwikkeld dat hij als een beest Guusje besprong, eerlijk gezegd was het meer andersom, Guusje had wel elke keer zin, dus werd kleine Fred continu aangerand hahahahaha en als je dan dat bekkie zag hihihi. Tot dat Fred het ook een beetje door had oh oh, het wel drukker om ze goed in de gaten te houden, maar al met al viel het reuze mee en Is Freddy gewoon thuis gebleven. We hadden wel een mooie 1 april mop op hyves gezet, dat ze na een onbewaakt moment aan elkaar vast zaten en dat we de volgende dag (1 april)de uitslag zouden krijgen, hahahahah die reacties waren geweldig!!!
Nu is de loopstijd voorbij en zijn we weer heerlijk naar Monster gegaan zodat ze weer heerlijk konden rennen.
Tot de volgende keer.
Veel lebbers van Guusje en Freddy

Mei/Juni 2011.


In deze periode is er weer genoeg gebeurt met de teckels maar dat kan ook niet anders met 2 van die kleine guppen!
Het probleem Guusje aan de lijn is er nog steeds, maar we lopen vrolijk door! Nu was het met Pasen dat ik in het bos liep met mijn moeder en de teckels, Freddy liep als een getrainde hond los, lekker ontspannen te snuffelen, Guusje daar in tegen trok mij alleen maar vooruit, ik zei zo uit het niets,”je bent in staat om haar los te laten, om te kijken wat ze doet”, waarop mijn moeder zij, nou dan doe je dat toch, en heel moedig deed ik dit dan ook, en waar ik dan ook binnen een seconde alweer spijt van had, en een hartslag van 200 had ik bereikt. Guusje vloog namelijk als een raket weg, en door haar jacht blaf kon ik horen welke kant ze op ging, roepen en gillen is het eerste wat je doet, en ooohhh gelukkig daar kwam ze aan gesneld, maar……………. Zag een pad naar rechts en ja hoor daar
030.jpeg ging ze weer. Mijn gedachtes waren bij thuis, wat heb je nou gedaan mama, we hebben nog gezegd laat haar niet los enz. maar naar roepen en gillen kwam ze gelukkig weer aan getierd en kon ik haar in de nekvel grijpen en vast lijnen, en met de toespraak jij gaat noooooit meer los.
We waren helemaal ontdaan hiervan en gingen maar weer naar huis om het thuisfront te informeren. Deze waren er niet blij mee, maar Guusje was thuis en dat was het belangrijkste.
De dag er na gingen we met vrienden naar Monster, daar kon ze tenslotte wel los en zichzelf uitleven, daar aangekomen door het deurtje heen, zegt Joe ineens “Mama kijk ze kan hier wel onder het deurtje door”, Jee die zag ik niet aan komen en ja dat zou kunnen, maar ach we lopen er niet naast dus er zo ver mogelijk vandaan blijven was de motto. Maar helaas onze jacht Guus wil alles volgen en vind de fietsers ook zeer interessant, en helaas is er een fietspad naast het hek met om de 20 meter wel een deurtje. Guusje gaat er op af alsof het konijnen, herten, dassen of wat dan ook zijn en hoort en ziet niemand meer. Helaas voor Guusje is dit nu ook voorbij, ze kan zoals eigenlijk bijna alle teckels niet los, ze blijven hun jacht instinkt houden, is het vandaag niet dan is het wel over een tijd dat er iets in de neus vliegt van Yess lets go. En wij weten als geen ander dat dit ook verkeerd af kan lopen, dus dat willen wij niet weer meemaken.
Guusje is ook een geval apart, zo is Freddy van de speelse en Guusje heeft zo iets van, joh doe is lekker rustig aan, want dat is wel een voor deel van Guus, binnen is ze (buiten het blaffen) een mak hondje en geen ADHDr, soms denk ik welleens het lijkt wel of je al heel oud bent in een jong lijffie.
En ze heeft ook al de pech gehad dat ze geopereerd is, want Guusje bleef maar overgeven en na een bezoek bij de dierenarts (die zelf ook 5 teckels heeft) voelde zij iets in haar maagje zitten!!????
Na een fotosessie zagen ze iets zitten, maar WAT was de vraag, deze konden we alleen maar beantwoord krijgen om haar te opereren. Ze moest gelijk geholpen worden en 10 minuten later lag ze dus op de operatie tafel. 2 uur later konden we haar ophalen en hoorde we de uitslag, een EIKELTJE was de boosdoener en we waren er op tijd bij, anders was het voor haar een stuk vervelender geweest pffffff.
Daar was ze dan weer thuis de zielige tut, een snee van 7 cm en een Freddy die er niks van begreep.
Ze is weer goed opgeknapt en is weer helemaal de oude, ze eet voor 2 wat je niet kan zien aan haar, ze trekt voor 10 dat je denkt hoe hou je het vol, maar geeft voor 200% liefde dat is het allemaal wel waard.
Nu ook wel iets over Freddy anders voelt tie zich achtergestelt, Freddy is een mooi ventje (reutje) hij dartelt lekker thuis rond, is gehecht aan het vrouwtje volgt haar overal naar toe en als zij naar boven gaat heeft hij het zwaar, hij blijft dan zitten op de 5e tree en durft dan niet verder. Totdat ze even alleen moesten blijven en de baasjes weer thuis kwamen waren zij Freddy kwijt, Guusje helemaal blij en wij zoeken naar Fred, we hoorde hem wel en wat bleek meneer zat helemaal boven, en piepte van blijdschap dat wij er weer waren. En sindsdien volget hij mij dus ook naar boven, want tja die angst heeft tie mooi overleefd.
Straks gaan ze allebei mee naar Toscane, we zijn benieuwd hoe het gaat, maar dat horen jullie dan wel weer.
Heel veel lebbers van Guusje en Freddy en xxx van het vrouwtje.

Maandag 15 november 2010


009_guusje.jpg 014_freddy.jpg Nou daar zijn we dan Guusje en Freddy.
Ook nu wordt verwacht van het vrouwtje dat zij over ons gaat schrijven. En daar heeft ze nog wel een beetje moeite mee, aangezien van wat er gebeurt is met Ari.
Maar wij zijn Guusje en Freddy en gaan er voor zorgen dat er lang en gelukkig geschreven kan worden!!!!
Dus maak je borst maar nat en zet je leesbril maar op want hier komt het begin.

23 oktober zijn wij al opgehaald door de Muldertjes onze toekomstige baasjes, dit vonden we helemaal top, wel moesten we al een heel end in de auto zitten want Erica ligt niet echt naast Den Haag. Dus het was even wennen in die grote auto maar de knuffels van de kids werkte goed! Eindelijk in Den Haag aangekomen zijn we de boel is goed gaan verkennen, jeetje wat een ruimte hebben we nu en wat een heerlijke mand en ohhh kijk ook een buiten speeltuin nou wat wens je nog meer als teckel zijnde.
001_bij_de_baas.jpg We moeten wel toe geven dat we het wel fijn vinden om samen naar een nieuwe baas te gaan want alleen is maar alleen, toch!! Enne we kunnen het samen ook goed vinden, tja je wordt toch maar gewoon even uitgehuwlijkt, je hebt daar niet eens zeggenschap over!!!
008_joe.jpg Maar als ik voor me zelf spreek (Guusje) heb ik het goed getroffen en is het een goede vent die Fred, hij zorgt dat ik lekker warm blijf in de mand, hij laat zn eten staan voor mij, komt spelen als ik het zeg, en ziet er nog aardig uit ook, wel iets aan de kleine kant, maar dat mag de pret niet drukken, en zijn babyvet ga ik later wel aan werken.
Fred wil ook nog wel wat kwijt over zijn aanstaande, weet je ik heb het wel goed getroffen het is een lekker ding, iets aan de grote kant, maar wie weet krijg ik nog een groeispuit!, ze houd me lekker warm in de mand, hoewel ze wel veel ruimte eist, maar ach komt wel goed, en ze kan lekker eten, het liefst eet ze mijn bordje ook nog leeg maar dan helpt die 2 voeter om het in balance te houden, en ach ze is een beetje veel eisend als madam wil spelen dan sloof ik me graag uit, ja toch! daar zijn wij mannen wel goed in!! Verder is ze gek op m’n buikkie daar ligt ze zo lekker tegen aan, en ja ik moet er dadelijk wel wat aan gaan doen, anders kom ik met die buik de stoep niet meer op, en dat staat dan niet zo stoer. Verder hebben we het goed bij die
016_mike.jpg Muldertjes we kruipen het liefst de hele dag op schoot, zo samen in elkaar, en het vrouwtje maar klagen dat ze niks kan doen!! En spelen met de mannen in huis dat is super, lekker bijten in de oren is ook een hobby van ons, we doen het bijelkaar en bij Joe de kleinste van het stel, en dan hoor je hem gillen whahahahaha geweldig om te doen.
005_op_de_foto.jpg Ook zijn ze druk bezig om ons zindelijk te krijgen, wat dat echt in houd weten we nog niet precies maar het heeft iets te maken met onze uitwerpselen, als we het buiten doen dan zijn ze helemaal happy en worden we beloont tot en met! En als we het binnen doen dan lopen ze met een wc rol en een spuitbus te mompelen, tja wij zien het verschil niet, en als je moet dan moet je.
Slapen doen we boven naast het grote bed van de baasjes, we liggen dan met z’n 2 in een grote bak met heerlijke dekentjes en knuffels, alleen dat grote bed ziet er toch wel stukken beter uit, maar sinds dat Fred daar een plasje op heeft gedaan gaat dat feest niet meer door en doen we het maar met onze bak, we slapen steeds langer door en dat vinden de baasje wel zo prettig, wij houden van slapen, maar zij kunnen er ook wat van!!
Nou dit was het begin van ons dagboek, we hopen dat jullie het net zo leuk vinden als met Ari, zoja dan horen jullie vast nog veeeeeeeeeeel meer van ons en zo nee, dat spreekt voor zich.
Heel veel lebbers van Guusje en Freddy.



Zondag 31 oktober 2010

Helleueueueue peeeple!!!

001_lekker_spelen.jpg Het is gebeurd!! We hebben onze eerste wereldreis gemaakt! Vorige week zaterdag zijn we opgehaald door de "one and only famous family".... de Muldertjes .
Eigenlijk was het de bedoeling dat wij afgelopen vrijdag pas opgehaald werden, maar ja...soms lopen de dingen nou eenmaal anders dan verwacht. Anderhalve week geleden gingen de Muldertjes voor een soort van "pre-we-bereiden-ons-mentaal-voor-op-de-komst-van-relax-vakantie" naar Belgie. Wat ik (Guusje) ervan begreep waren er in dat huisje wel 528 man...of zo. Toen ze onderweg naar huis waren, was er contact met ons oude baasje (van vroeger). Er vond druk overleg plaats en het gevolg was dat we dus een week geleden al zijn opgehaald. Tijdens de "open dag" toen we bezichtigd werden en vervolgens werden uitgezocht, zat er een complete invasie....nu waren er "maar 4". Maar wat er zat...ja dat zagen wij wel zitten. Ik had het er natuurlijk met mijn "broer" Fred over gehad wat hij er nou zoal van vond en zoals mannen zijn....hij vond het wel een "tof" gezin. Dus wij hebben samen afgesproken dat we daar wel wilden wonen. Dus toen we vorige week op schoot werden geplant bij ons nieuwe vrouwtje heb ik haar ook even duidelijk gemaakt dat ik het wel "chill" vond. Ik bleef heel rustig op haar schoot zitten terwijl Fred als een achterlijke gladiool rond rende. Toen hadden ze nog de indruk dat ik de rustigste was. (tja...vrouwelijke bedriegelijkheid...Fred weet nu ook wel beter)
002_op_schoot.jpg Er zaten 4 glimmende gezichten op ons te wachten en na de koffie met taart gingen we met de Muldertjes naar buiten.
Jow hei.....daar stond me toch een soort van een vrachtauto...niet normaal meer zeg! Was van de grote nieuwe baas. Cool ding man! We mochten alletwee op schoot en ik vond het eerst wel een beetje spannend. Maar toen ik zag dat Fred in now time lag te snurken, heb ik ook maar mijn luiken dicht gedaan. Thuis heb ik mijn vrouwelijke charmes in de strijd gegooid en binnen de kortste keren lagen Maja, Henri, Mike en Joe gestrekt op de grond om met ons te spelen. Oma kwam binnen en ze moet vast hebben gedacht dat ze alle vier flauw waren gevallen. Ik weet niet meer of oma er ook bij is komen liggen.
003_ettuuuuhhh.jpg Thuis kregen we te eten en zoals het aan de andere kant van het land ook al het geval was...had ik natuurlijk veel meer honger dan mijn " broer"  Fred. Vrouwtje heeft het eten gescheiden op het bord gelegd, maar ik was natuurlijk zo slim om over het bord heen te duiken en op Fred zijn helft terecht te komen. Weet je wat er toen gebeurde??? vrouwtje ging het eten scheiden...da's dan lekker....heb ik weer.
's Nachts hebben we heerlijk tegen elkaar aan gelegen en liggen pitten. Dat beviel vrouwtje wel. We liggen lekker bij hun in de slaapkamer, in een soort van bak...en als we beginnen te piepen, komt er zo'n menselijk onderdeel met 5 vingers de bak in om ons te kriebelen.
De eerste nacht zijn we daar nog ingestonken en hebben we tot 07.30 uur liggen slapen, maar dat muntje viel snel. Het is niet de bedoeling dat de vrouw ons zomaar vergeet 's nachts. Dus de nachten daarop, hebben we vrouwtje voorzien van een nachtdienst. Eerst 2 keer
004_slapuuuhhh.jpg eruit...maar dat moet je opbouwen...dus nu minimaal drie keer eruit...Je zult weten dat je pups hebt. Toen hoorden we dat vrouwtje het ex-vrouwtje aan de telefoon had. We lagen inmiddels 2 uur bij haar op schoot en er kwam gewoon helemaal niets meer uit haar handen. Weer gelukt!! Maar dat ex-vrouwtje vertelde dat ze de waterbak 's avonds maar bij ons weg moest halen. De beul!!
Buiten hebben we een soort van houten afstapje bij de veranda. Lenig als ik ben spring ik er zo op en af. Freddy krijgt zijn dikke kont er niet op....hahaha....Die moet geholpen worden.
Nou...we laten snel weer iets van ons horen, maar hebben ook begrepen dat onze ex-baasjes een week gaan " ontzwangeren"  in een huisje in Duitsland. De papa en mamahonden gaan mee, dus die gaan vast lekker wandelen in de bossen...
Zee joe leter.......dikke lebber van Guusje en Fred