Ruwhaar Teckelkennel van 't Rief

Gefokt op schoonheid en karakter

Pups van Ebby

18 april 2014.

Hier weer even een korte update van ons "kroost". Ze groeien als kool, waarbij we heel duidelijk het verschil kunnen zien tussen "een melkbar voor 4" en "een melkbar voor 2". De melkbar voor 4 is constant in bedrijf, terwijl de melkbar voor 2 een overvloed produceert. Bram en Olleke (die vanaf nu als Bo door het leven gaat) hebben zoveel melk ter beschikking, dat ze af en toe in slaap vallen met de tepel nog in hun bekkie. Ze schrikken af en toe wakker en nemen gauw een paar slokjes...stel dat de melkbar zich verplaatst en je voorlopig niets meer krijgt! Inmiddels hebben we de eerste rondes "kraamvisite" gehad en dat is altijd een feestje. Blijde gezichten ontroeren altijd. Vorige week was Riky er met Karin en Maartje en niet te vergeten Teckeldame Bibi. Nadat ze werden begroet door alle Teckels hadden wij het geluk dat we in de tuin konden zitten. Weliswaar ónder de overkapping en later mét jas....maar voor Bibi ideaal. Kon ze lekker loslopen tussen de andere Teckels. Binnnen is dat nooit zo'n succes een "vreemde" hond met 2 reuen en Zazou die denkt dat ze een reu is. Er wordt dan wel eens een territorium afgezet, waar onze bank niet zo blij van wordt (en wij ook niet)
Een dag later hadden wij (na de nodige Facebook "gesprekken" de eer kennis te maken met Marieke en Co. Wat een enthousiame. Dochter Indy wilde eigenlijk helemaal niet meer mee naar huis. Nou ze wilde wel mee....maar dan moest Freddie ook maar mee. Helaas...dat is nog een beeeeeeetje vroeg. De 4 hoofden werden bij elkaar gestoken en na goed beraad werd de enige echte Freddie gekozen. Hij werd meteen voorzien van een donkerblauw bandje, zodat Freddie ook over een week of 4 nog steeds Freddie is.
Vandaag Kreeg Olleke bezoek van haar aanstaande vrouwtje. 3 uur en een kwartier hadden ze maar liefst in de auto gezeten om Olleke voor het eerst "live" te zien. Haar roepnaam wordt Bo, dus zo gaan we haar ook noemen de komende weken. Nadat ik was voorzien van een giga choco paasei wat ook nog eens helemaal gevuld was met Belgische bonbons kon Bo bewonderd worden. (ik ben minstens 5 kilo zwaarder als alle pups zijn verhuisd)
De ooooh's en aaahhhhh's van Kelly en haar mam gaven ons meteen het gevoel dat ook deze dame in een meer dan warm nest terecht gaat komen en na een uurte "Teckelpraat" togen moeder en dochter weer 3 uur en een kwartier retour richting Belgie.
Morgen en zondag gaan wij nog vrolijk verder met het genieten van blijde gezichten. De afspraak voor maandag is helaas afgezegd, zodat er nog 1 reutje beschikbaar is. Maar gezien alle belangstelling zal dit helemaal goed gaan komen met deze knappe meneer.
Sinds ruim een week krijgen de kleintjes een aantal keren per dag iets anders dan moedermelk. Dit ook om beide moeders zo langzaam aan te ontlasten. De nodige tandjes komen inmiddels door en zo'n gebit rondom de melkbar voelt volgens mij niet echt prettig. De lunch bestaat uit een bord Royal Canin puppy-mousse waarvan Ebby eigenlijk het meeste op eet uiteindelijk. Voor haar is het ook aangeschaft omdat de kleintjes wel heel gulzig bij haar drinken. De ochtend en avondmaaltijden besaan uit Carnibest. De 4 van Ebby vinden het allemaal even lekker, Bram en Bo vinden de mousse wel oke....de Carnibest hoeft (nog) niet zo nodig. Tja.....als je de hele dag met een "puntzak" in je bekkie ligt ...dan is het honger gevoel ver te zoeken.
Na het weekend volgen er meer foto's van de andere toekomstige "Teckelouders"....tot zover gaan wij met een prima gevoel het paasweekend in.
Allemaal hele fijne paasdagen!!!!!



31 maart 2014


Hellleueueu peepel. Hier eve n weer de laatste berichten vanuit "de kist". Wij zijn inmiddels 2 weken oud en groeien als kool. Afgelopen weekend hebben we "het licht" gezien. Dat was wel een hele bijzondere ervaring. Lag ik, Pinses Noëlle, heerlijk te dutten bij mijn mama, voelde ik ineens een soort van spanning op mijn hoofd. Voelde een beetje als hoofdpijn zeg maar maar dan net iets anders. Snappen jullie wat ik bedoel??
Maar het ergste is wel dat mijn huid op mijn koppie begont te "scheuren"...het scheurde gewoon zo maar open.
Het deed gelukkig niet zeer maar was wel een hele bijzondere ervaring. Ineens kon ik door een soort van spleetje kijken en zag ik allemaal kleurtjes. Later bleek dat er naast die "spleet" nog een scheur ontstond. Ik zou toch niet uit elkaar vallen?? Ook door die scheur zag ik licht..... en een heel groot harig ding!
Maar wacht eens even.....dat harige ding zat vast aan onze Campina-fabriek. Ze zou er toch niet mee vandooor gaan. Zo snel m'n kleine pootjes me konden dragen ben ik naar zo'n aankoppel-punt gerend. Ik denk als die haarbol hem nou smeert met onze melkbar, dan ga ik met m'n volle gewicht aan het oplaadpunt hangen.
Ik naam het oplaadpunt in mn bekkie en zoog zo hard ik kon. Het oplaadpunt moest goed vacuüm trekkken dan kan die haarbol er nergens mee naartoe.
Ik zag dat de haarbol zich naar mij toe draaide en dat er een enorme tong uit die grote bek kwam...en toen....toen ging ze me likken. Bij m'n billen...op m'n koppie...he gatver..alhoewel...ik vond het eigenlijk best lekker.
Toen ik wat beter om me heen keek, zag ik nog 3 donkere "dingen" liggen. Verrek...die leken wel heel erg op mij zeg. Ik ben eens even naar voren gekropen naar de plek waar ik die tong vandaan had zien komen. En toen werd het verhaal snel duidelijk. Die haarbal.....dat is mijn mama en die 3 andere "worstjes" dat zijn mijn broers. Eindelijk kon ik ze zien!! Ik had me al weken afgevraagd waar ik toch steeds tegenop bots als ik aan het rondkruipen ben. Aan de zijkant van mijn hoofd hebben mijn broers van de rare lapjes zitten. Ik kan het bij mezelf niet zo goed zien of ik ze ook heb, maar de kans is wel vrij groot. Ik voel daar wel een soort van wind en er komen ook allemaal geluidjes uit. Ben benieuwd wat er nog meer "open" gaat de komende weken.

laterzzzzzzz


16 maart 2014

Helleueueu peepel....Ik heb bijna 9 weken gedacht dat ik een soort van onderzeeboot was, maar ik schijn een "Teckeltje" te zijn, wat dat ook moge zijn.
Mijn leven de laatste 9 weken kan ik omschrijven als relaxed, rustig, donker en vooral erg nat. Ik heb bijna 9 weken in een soort van boterhamzakje gezeten met allemaal vloeistof erin. Ergens halverwege mijn buik had ik een soort van tuinslag zitten en dat ding zat weer ergens aan vast.
Afgelopen vrijdag werd mijn vredige leventje ernstig verstoord. Ik lag net te genieten van mijn middagdutje, al schommelend in die boterhamzak en had een heus "zen-moment". Naast mij zwommen nog 3 van die boterhamzakjes, ook gevuld met vloeistof en ook daar zat iets bewegends in. Ik werd grof wakker geschud doordat ik ineens zo'n boterhamzak weg zag schieten. Hij ging door een soort van tunnel en aan het einde van die tunnel zag ik licht. Ik hoorde daar ook stemmen roepen...."Goed zo Ebby, knappe hond". Was daar en hond???? Ik heb het niet zo op honden dus van mij mocht het licht snel weer uitgaan aan het einde van de tunnel. Ineens kwam er een golf in m'n boterhamzak, ik werd helemaal heen en weer geschommeld, het leek wel een waterbed. Ik zag onmiddelijk wat er gaande was. Eén van die andere boterhamzakjes met inhoud was verdwenen. Die zou toch niet aan de andere van die tunnel naar buiten zijn gevallen? Nou ja...LB...nu hadden wij met z'n drieën wel meer ruimte.
Erg lang kon ik er niet over na denken, want het licht aan de andere kant aan de tunnel ging weer aan en voordat ik wist wat er gebeurde, was er weer een boterhamzak weg. Dit begon me toch wel wat zorgen te baren.
Rustig verder dobberend overwoog ik mijn kansen voor de toekomst, maar ik voelde ook dat ik in een soort van sterke stroming terecht was gekomen. Ik zocht me een versuffing naar mijn peddels (die heb ik normaal áltijd aan de zijkant in mn boterhamzak hangen, maar als je ze nodig hebt kun je ze natuurlijk niet vinden)
Die stroming werd sterker en sterker en het licht kwam dichter en dichter bij. OMG.....ik had het gevoel dat dit wel eens het einde zou kunnen worden van mijn relaxte leventje. Ik heb me nog geprobeerd om te draaien, maar met m'n billen naar achteren was er geen houden meer aan. Ik kwam in een soort van vrije val terecht en het begon al helemaal te kriebelen in m'n buik. Ik maakte me het meeste zorgen over die tuinslang aan m'n buik. Ik hoopte dat die lang genoeg was, anders krijg je zo'n bungy-jump-gevoel.
Voordat ik het door had werd ik opgevangen in een groote hand. Wat was dat? Iemand probeerde die boterhamzak open te scheuren. NEEEEE..niet doen!!!! Dan loop ik leeg!!!!
Maar die hand bleef maar doorgaan. Ik voelde wind bij mijn neus. HELLUPPP ik werd opgepompt ..straks plof ik uit elkaar. Oh nee...het was een slang die de snotterbellen uit mn neus zoog. Handig...ik was al uren aan het zoeken naar een zakdoek, maar dat was nu niet meer nodig. En toen....toen zag ik tanden en die kwamen steeds dichter bij. Hemeltje lief...het was een hond. Zie je wel dat die gevaarlijk zijn! Die ging me grijpen of opeten. Die tanden kwamen dichter en dichterbij en toen...toen...toen hapte die hond in mn tuiinslag. M'n hele tuinslag naar de gallemiezen!!!! Ik zag ook allemaal andere wezens naar me staren. Later bleek dat dit m'n personeel te zijn de komende 9 weken.
Die hond met z'n enge tanden bleek niet zo eng te zijn. Het bleek ook geen "hij" maar een "zij" te zijn. Ze begon me helemaal af lebberenn. Ooooh...aaaahhh..dat vond ik wel lekker.
Ik was buiten net een beetje de boel aan het verkennen, ik had net een "campina-service-station" gevonden waar ze héérlijk witte vloeistof hadden die er zomaar uitkomt als je er met je bekkie aan sabbelt en toen...toen moest ik echt een snoekduik nemen. Er kwam nog een gevulde boterhamzak door de tunnel naar buiten en hij kwam wel heel snel op me af. Ik heb me verstopt onder die grote harige hond (die later mijn moeder bleek te zijn)
Ik zag nog 2 van die dingen naast me liggen die zich ook verstopt hadden. Dat bleken mn broers te zijn.. Nu weet ik dus wat er in de 2 verdwenen boterhamzakken heeft gezeten. Ze lijken wel sprekend op mij. Wat ik alleen zo bijzonder vind, is dat zij nog wel een tuinslang(etje) hebben en die van mij gewoon wég is. Nummer 4 werd ook van zijn boterhamzak bevrijd door het personeel en wij drietjes zijn maar even bij hem gaan kijken om hem gerust te stellen..
Dat "Campina-service--station" had een heleboel sabbelpunten dus we hadden alle 4 een eigen aansluiting. Helemaal te gek. Het bevalt me hier wel. De zonnebank stond ook voor ons aan....Het eten en drinken was kennelijk op "all-inclusiive" basis ... De harige wasstraat, zijnde mijn moeder kwam ook regelmatig langs met haar lebbertong en ik had zelfs geen WC papier nodig voor m'n billlen....alles werd voor me gedaan. Ik ben dus eigenlijk een soort van Prinses.
Ohhhh jaaaa....mijn naam?? Noëllle-Ebbygail van 't Rief. Chique hé? Mijn broertjes heten Nelson-Ebbygail van 't Rief, Noah-Ebbygail van 't Rief en de laatste boterhamzak heet Nick-Ebbygail van 't Rief.
Ik geloof dat ik wel kan wennen hier en zo niet....ik heb goed opgelet waar de ingang van die tunnel zit.....Ik ben zo weer weg hier als het me niet aanstaat.
Latterrrrrrrrr