Pups van Ushi
13 mei 2015
11 mei 2015
Al dagen hing het in de lucht. Ushi was zo dik dat we ook hoopten dat het snel zou gaan gebeuren. Ze hing met de buik op de grond maar ze oogde niet alsof ze er last van had. Vrolijk kwispelend rende ze nog door de tuin. Dit hebben we uiteraard op de film vast gelegd (klik
hier
voor het filmpje)
De camera stond al nachten lang aan maar ze leek zich daar weinig van aan te trekken.
Maandagochtend veranderde er echter iets in haar gedrag. Ushi werd wat kortademiger, ze begon te spugen en kwam ook haar werpkist niet meer uit. Dat zijn toch wel tekenen dat het echt gaat beginnen.
Om 14.00 uur kreeg ze weeën en vanaf dat moment bleven Ron en/of ik bij haar in de buurt. (ook al weten we dat het nog úren kan duren)
Rond 18.00 uur kreeg Ushi behoorlijke persweeën en het duurde dan ook niet lang voordat we het eerste vruchtblaasje zagen.
Om 18.15 werd de eerste pup geboren. Een meisje en ze lag in een (volmaakte) stuit. Ushi had daar niet echt moeite mee en de kleine dame kwam zonder problemen ter wereld. (klik
hier
voor het filmpje van vlak ná de geboorte van de eerste pup)
Ergens een stukje verderop in Drenthe werden mensen meteen heel erg blij gemaakt met dit nieuws, omdat zij voor hun Rief-Teckeltje Freddie een vriendinnetje wilden.
Om 18.50 uur werd haar broertje geboren. Zeer verrassend…ook in een stuit. Ook dit ging zonder noemenswaardige problemen.
Om 19.20 uur kwam pup nummer 3. Ik durf het bijna niet meer te zeggen…maar ook deze dame lag in een stuit. Ushi had amper tijd om bij te komen, zo snel volgden de kleintjes elkaar op en in een stuit is het voor moeders toch altijd harder werken.
Nummer 4 heeft een heel uur op zich laten wachten. Een
uurtje waarin Ushi een beetje bij kon komen en Ron even zijn benen kon strekken. Ron is bij ons altijd de verloskundige en ik ben meer van de logistiek. uurtje waarin Ushi een beetje bij kon komen en Ron even zijn benen kon strekken. Ron is bij ons altijd de verloskundige en ik ben meer van de logistiek. uurtje waarin Ushi een beetje bij kon komen en Ron even zijn benen kon strekken. Ron is bij ons altijd de verloskundige en ik ben meer van de logistiek.
Terwijl Ron even zijn benen aan het strekken was, heb ik een goed gesprek met Ushi gehad…over stuitliggingen enzo. Ik was nog niet uitgepraat (en Ron was nog niet eens terug) toen het koppie van pup nummer 4 zichtbaar was. Já …echt waar….ik zag 2 neusgaatjes in het vlies zitten en voordat ik met mijn ogen kon knipperen had ik pup 4 in mijn handen. In een super snoekduik met het koppie vooruit. Voor de verandering eens geen stuit. Ron was inmiddels ook weer terug en vroeg of er al weer beweging was. Trots liet ik pup nummer 4 zien. Dat had ik toch maar even mooi gefikst (klik
hier
voor het filmpje van vlak ná de geboorte)
We voelden duidelijk nog een pup zitten in de buik van Ushi en we dachten zelfs even dat het er 2 waren, maar daar hadden we ons al vaker in vergist.
Na een half uurtje kreeg ze weer weeën en diende pup nummer 5 zich aan. Het was ook te mooi geweest om waar te zijn als dit een normale ligging was geweest. Ook deze pup lag in een stuit. Bij Ushi was het licht inmiddels behoorlijk uitgegaan. De weeën begonnen uit te blijven en ik had al wat Oxytocine gespoten. Pup numer 5 bleef halverwege vastzitten. De billetjes waren er uit en toen hield het op…ook bij Ushi.
We hebben alles geprobeerd, maar de 5e pup zat helemaal vast en Ushi had de kracht niet meer om nog harder te persen. We hadden vreselijk te doen met ons meisje, maar die kleine moest er toch echt uit. De details zal ik jullie besparen…de 5e pup heeft het niet overleefd.
Wat een enorme domper om ze een bevalling af te sluiten! Vorig jaar was het ook al de laatste pup van Ushi die het niet gered heeft en nu dus weer. Vreselijk!!
We hebben de kleine man begraven in de tuin. Het heeft niet zo mogen zijn.
We weten natuurlijk dat het erbij hoort en dat het kán gebeuren….maar je wordt er zó níet blij van!
Neemt niet weg dat we ontzettend blij zijn met de 4 pups en nog veel trotser op onze Ushi, die dit klusje toch maar mooi even geklaard heeft!
Inmiddels hebben we de eerste 2 nachten gehad. 2 nachten die best wel onrustig waren en waarin de camera en het beeldscherm de hoofdrol speelden.
Ushi heeft heel duidelijk door dat er een pup ontbreekt. Ze was de eerste nacht alleen aan het graven onder haar dekens om de “missing pup” te zoeken, met als gevolg dat de andere 4 door de werpkist heen tuimelden. Op zich krijgen ze daar niets van, maar Ushi was na de graaf-actie haar 4 kinderen kwijt en dan is er dus “paniek” en komt het personeel in actie om haar kids weer “uit te graven”.
Afgelopen nacht ging dat al iets beter. Toen wist ze ze zelf weer regelmatig te verzamelen.
Het zal langzaam slijten dat gemis. U
shi
begint de dag telkens met een flinke wasbeurt voor haar grut en alleen daar kunnen we uren naar kijken (en dit uiteraard filmen...klik
hier
voor het filmpje)
Wij laten de camera nog even lekker aan staan bij haar. Bovendien gaat de camera bij Ebby vannacht ook voor het eerst aan. Onze Ebby is aanstaande zaterdag uitgerekend…dus we gaan het hele traject nóg een keer in :)
Wordt vervolgd.......