Ruwhaar Teckelkennel van 't Rief

Gefokt op schoonheid en karakter

Pups van Ebby

Vrijdag 28 december 2012


Zo vlak voor het einde van het jaar is er weer van alles gebeurd bij ons. De pups beginnen zich te ontwikkelen tot échte hondjes. Klein, maar mét karakter. Binken in zakformaat. Als enige man in het geheel doet Maurice zijn uiterste best zich te profileren tussen de dames. Hij heeft inmiddels bewezen de meeste decibellen te kunnen produceren. Krijgt hij éven niet wat hij wil? Dan kijkt hij je met z'n grote knikkers en volle baard aan en blaft een keer. Reageer je daar dan niet meteen op (ja..het moet wel écht meteen)...dan springt meneer een centimeter van de grond, produceert een op een grom zijnd geluidje....en blaft vervolgens nog een keer...maar dan nét iets harder.
De dames en heer zitten inmiddels op 3 maaltijden per dag en dat gaat erin als zoete koek. Zodra ze me met het bordje horen aankomen, vliegen ze hun mand uit en beginnen als gekken in het rond te draaien. Na het eten is het altijd het "gekke speelkwartier". Ze weten van gekkigheid niet wat ze moeten doen. Knuffels worden door de mand getrokken...gromgeluiden alsof er 8 halve Teckels in de mand overblijven...het kán niet op.
Vorige week vrijdag hadden we een heuse foto-shoot ingepland. Ik had zoiets nog nooit gedaan dus had ook geen idee hoe zo'n studio-opname in ons huis eruit zou zien. Het leek me om te beginnen handig als de pups allemaal samen in de bench in de woonkamer zouden zitten. Om ze zo los te laten lopen was niet zo'n geschikt idee, want ze zijn klein...heeel klein...en met 4 druk in de weer zijnde mensen moet je oppassen dat je geen platte pups krijgt. Dat staat zo vreemd op een foto.
Dus kwam de grote bench uit de garage en daar heb ik flink wat dekens in gedaan. Het spulletje moet natuurlijk wel vorstelijk liggen. Een half uur voor aankomst van de fotografe zaten ze al prinsheerlijk in hun tijdelijke verblijf...althans dat dácht ik. Ik zat nog even aan de koffie en zag in mijn linker ooghoek wel iets bewegen maar lette er verder niet zo op. Totdat ik wel érg veel activiteit zag in diezelfde hoek. Toen ik keek, liepen er 4 ini-mini-pups de woonkamer te verkennen. Parmantig stapte het allemaal richting kerstboom, want die was toch wel erg interessant. Had ik het deurtje niet goed dicht gedaan??? Na een kort onderzoek bleek dat de deur wel degelijk dicht zat....maar dat óf de bench te groot was...óf de pups te klein. Ze konden namelijk zo door de spijlen van de bench. Hoe dom was dat. Ik als een speer naar achteren om een kleinere bench te halen terwijl het onderzoek van de pups in de kamer voort duurde. Nadat ik die bench "pup-proof" had gemaakt is het stelletje verhuisd en was er geen ontkomen meer aan.
Carina met vriend Michel kwamen met een auto vol professioneel materiaal binnen en ik stond er versteld van hoeveel spullen er in een kleine auto kunnen. Alles werd geinstallleerd, grote studiolampen werden opgebouwd, schapenvachten kwamen te voorschijn en het meest hilarische...een grote kop en schotel!
Maurice was de eerste die aan de beurt was. Hij werd in de goede positie neergezet. Aan alle kanten stond iemand om de snelle teckels te behoeden voor een val van de tafel en het feest kon beginnen. Carina begon te klikken op de knop...en ik zag de grijns op haar gezicht steeds groter worden. Maurice bleef als een volleerd fotomodel stil staan. Dit was appeltje eitje.....dacht ik. We waren ook meteen met het grootste talent begonnen want de dames hadden hele andere ideeën over een fotoshoot. Vriendin Ellen die normaal een heel paard onder controle heeft, hopste nu met piepers en telefoongeluidjes in het rond, maar het leek wel alsof de pups spruiten in hun oren hadden. Michel die náást de tafel stond als vangnet was véél interessanter en daar renden ze dan ook constant naartoe. Dit werd een kwestie van goed timen en veel geduld...en geduld....dát hadden we genoeg.
Het schapenvacht kwam op tafel te liggen en Bowie was de eerste die erop mocht liggen. Je zou zeggen dat het lekker warm is, dus dat ze wel bleef liggen...NOT. Bowie dacht de prooi van haar leven gevonden te hebben...nam het halve schaap in haar gevaarlijk uitziende bek en begon er flink mee te schudden. Misschien als we de andere 3 erbij zetten? Was dat een idee?? Tjonge jonge....handen kwamen we tekort...leek wel topsport...maar het resultaat mag er zijn!
Als klap op de vuurpijl kwam een grote kop en schotel te voorschijn. Kaatje als kleinste en Bowie als grootste vormden een duo. Ze zaten muisstil in de kop...met een gezicht van...als ik nu beweeg val ik dood om. Maurice en Kyra vormden ook een stelletje en lieten zich prima op de harde schijf vastleggen. Kaatje heeft flink gebruik gemaakt van het feit dat ze het kleinste is. Ze dook af en toe helemaal weg onder het vacht van Bowie, waardoor alleen Bowie nog maar zichtbaar was. Het uiteindelijke resultaat van alle foto's heb ik ook nog niet gezien, maar als ik deze 3 foto's zo zie, dan komt dat vast wel goed. Uiteraard komen de andere foto's als ze klaar zijn ook in kleinformaat op de site te staan.
Het was een ontzettend leuke ervaring. Wil je nou zelf een fotoshoot van je hond(en) of je paard (deze staat niet op je woonkamertafel) of wil je informatie over het bestellen van foto's in diverse formaten, dan kun je terecht op de website van de fotorafe www.CarinavanderWeide.nl

wordt vervolgd......


Woensdag 19 december 2012

Joohoowww Gaaais..It's me...Ushi in the house. Ik heb even tijd gevonden om achter m'n laptop te kruipen om jullie weer bij te praten. Topdrukte hier in huize 't Rief. Gelukkig ben ik oud en wijs genoeg met m'n 7 maanden om te beseffen dat het allemaal tijdelijk is...maar jow jow jow....die pups kunnen er wat van hoor! Sinds een paar weken zitten ze op de Carnibest, net als wij gröte honden. Zodra vrouwtje met het bordje aankomt dan rent het hele spul uit de mand, tuimelt over elkaar heen en gekke Kyra was zo enthousiast die belandde gewoon met 4 poten in de waterbak. En denk je dat ze daar van schrok? Neeeee. ...dat monster bleef gewoon staan met een blik in d'r ogen van "waar zijn m'n zwembandjes". Die is echt voor de duvel niet bang.
We hebben hier zo'n vast ritueel sinds die kleintjes er zijn. Normaal gesproken krijgen wij grote honden 2 keer per dag onze Carnibest, maar nu komt het bord wel 5 keer op een dag voorbij...letterlijk voorbij....want het gaat élke keer weer richting kleintjes. En dan mag mama Ebby het restantje opeten en wij??? wij mogen het tóch al lege bord nog leger likken. Moet zeker zo weer de kast in! Zodra Ebby bij de kleintjes is, duiken ze ook nog eens in een perfecte 'sliding stop' onder haar buik voor een slok van het warme goedje. Maar tja...tandjes zijn scherp en het is ook alleen nog maar om goed af te bouwen voor Ebby. Ik wilde wel helpen bij dat afbouwen en heb nog geprobeerd om er ook wat van mee te pikken. Ben tenslotte ook nog bijna een pup...bijnaaaaa...maar dat vond Ebby niet goed. Stomme muts. Ik ging nog wel zó braaf op mn rug liggen.
Gisteren tegen het middaguur ging bij ons ineens de deurbel. We lagen nét te powernappen. Lekkere timing ook. Staat daar een mevrouw met een koffer voor de deur. Ik dacht nog even dat het een soort van vertegenwoordigster was en wilde vrouwtje al waarschuwen zich niets aan te laten smeren. Maar het was de mevrouw van de Raad van Beheer. Kwam die gewoon gezellig op de koffie of zo??
Die koffer ging open en er kwam een eng apparaat uit wat heel hoogte piepte. Vrouwtje pakte de pups één voor één op en toen zag ik het...ik zag het glimmen...écht een super grote naald...brrr. Die kleintjes zijn toch veel te jong voor liposuctie??? Die mevrouw pakte een vel vast in die kleine nekjes....en páng...ze haalde de trekker over. Zoooo hei....ik dacht ff dat het gebeurd was ...maar ze bewogen gewoon nog...bizar om te zien...en ze piepten niet eens. Wat had die mevrouw gedaan met de kleintjes??? Er ging een apparaat in de nek, en die mevrouw zei dat ze even ging scannen of het allemaal goed was gegaan. Zouden ze een prijs-code hebben gekregen? Kunnen ze zo bij de Appie Hein op de boodschappenband...whahaahaha
Die mevrouw was weer weg en wat kwam er weer aan??? Vreten natuurlijk en daar komen ze graag hun mand weer voor uit. Meestal gaan ze dan eerst netjes plassen op de handdoek die vrouwtje vóór de mand heeft liggen. Maar weet je wat Kaatje Chocolaatje deed?? Nou....Die heeft zo'n speciale prinsessen "tut"..zo"n tutdoek die ze van haar oudere zus Abby met een A uit Purmerend heeft gekregen...Kaatje kwam haar mand uit en je zag haar denken 'daar ligt mn tut...daar staat MIJN naam op...dus daar ga ik op plassen'....Mevrouw nam gewoon even geen genoegen met een gezamenlijk toilet! De Chocoladeprinses.
Vandaag dacht ik écht even te kunnen genieten van een rustige dag...NOT. Vrouwtje pakte zo'n rare plastic bak uit de kast met een geheime ingang. Die ging ineens open....en stuk voor stuk verdwenen de pups in die blauwe bak. Waar zouden díe nou weer naar toe gaan? Ik riep nog: 'Hei gaais.....als jullie naar het bos gaan wil ik wél mee jaaa...', maar ze gaven geen antwoord meer. Ze zijn echt heel lang weg geweest..zelfs in de auto zijn ze geweest. Toen ze weer terug waren en vrouwtje even niet meeluisterde heb ik het snel gevraagd en wat ik tóen hoorde...écht waar..pure mishandeling. Ze zijn bij een man geweest die ook allemaal naalden had en die naald heeft ie zo in hun nek gestoken...schijnt echt vréééésuuuluk geweest te zijn...zegt Kaatje....de rest heeft namelijk geen kik gegeven. En ja hoooooor...toen ze weer thuis waren ...wat kregen ze toen....vréten!! En ik wéér niets. Lag ik net bij te komen van dat hele gedoe waar ik écht geen enkel voordeel van heb geplukt, gaat wéér de bel. Staat er een joepert van een bus op de oprit met een heeeele grote doos. Vrouwtje ging meteen kijken of het was wat het moest zijn en toen zag ik het....eindelijk iets voor mij!!! Die zak ken ik....Mjammie....Héééél veel Royal Canin brokken...kom maar op vrouwtje...joehoeoeoe vrouwtje...hier ben ik.....maar helaas ging die zak weer daar naartoe waar hij vandaan kwam en weer kreeg ik NIETS!! Ik heb het toen maar even op het gillen gezet...en dat had wel effect. Eindelijk...eindelijk kregen wij ook iets...een lekker zalm-snoepje gekocht bij mevrouw Spat. Daar koopt vrouwtje de Carnibest altijd (zou die mevrouw Spat het vlees zélf in die worsten stoppen??? Ik ben daar wel eens geweest en die heeft wel 100.000 van die worsten in de vriezer zitten...nou ja...zo ongeveer...misschien ietsje minder)
Nu is het eindelijk rustig hier in huize 't Rief en wordt het zo langzamerhand tijd voor m'n middagdut. Ik zou niet weten door wie we nu nog gestoord kunnen worden. De kleintjes zijn zwaar onder de indruk van al die naalden de laatste dagen en liggen in een diepe slaap. Duurt nog een uurtje of 2 voordat het bordje Carnibest weer voorbij komt....en dan land het bordje ook bij mij en krijg ik ook éindelijk iets.
Oh ja...wat ik nog ff kwijt wil....voor de mensen die ook graag een Teckeltje willen...hier boven op de foto een kleine krachtige omschrijving van ons.
Laterzzzzzzz........


Vrijdag 7 december 2012


Afgelopen weekend hebben we kennis gemaakt met de aanstaande baasjes van Kyte. Hij gaat helemaal de langsgrenzen over naar Belgie en krijgt de mooie naam "Maurice". Kleine Maurice zal niet écht eenzaam worden want vriend Hugo woont er al een paar jaartjes. Hugo is een kleine standaard Ruwhaar en ik heb filmpjes van hem gekeken afgelopen zondag.... Tjonge wat kan die leuk spelen en wat zullen beide Teckies een plezier met elkaar gaan beleven.
Deze week kreeg ik nog een lieve mail uit voorburg en ik zag nét pas dat er een prachtige bijlage bij zat van Just met zijn vriendje Bowie. Voor Just (en papa en mama) duurt het wachten waarschijnlijk lang. De foto zegt volgens mij genoeg!
De kleintjes komen allemaal heel erg goed terecht bij hun nieuwe baasjes en dat is voor ons heel erg belangrijk.
Het gaat nu allemaal heel erg snel. Ze beginnen zich te ontwikkelen tot échte hondjes en gaan op onderzoek uit. De werpkist uit is een uitdaging op zich. Het is voor de kleintjes een soort van stormbaan waar ze over heen kunnen klauteren. Soort van "Teckel-apenkooien". Om de op- en afstap vanuit de kist wat makkelijker te maken ligt er aan weerszijden een opgerolde handdoek. Dat was enorm spannend de eerste keer, maar nu zijn ze inmiddels ook alle vier tot de ontdekking gekomen dat het erg leuk is om met de handdoek aan de wandel te gaan. (bekijk de video) .
De karaktertjes beginnen nu ook een beetje duidelijk te worden. Even alle 4 op een rij: Kyra 730 gram en zó pittig dat ze af en toe schrikt van haar eigen maffe gedrag. Ze rent en doet...struikelt af en toe over haar eigen pootjes en weet van gekkigheid niet wat ze moet doen.
Kaatje 610 gram en onze Choco-prinses. Het sleutelwoord bij Kaatje is "rust". Ze gedraagt zich als een echte dame. Komt onder de "zonnebank" vandaan als de maaltijd wordt aangedragen. Na het eten moet ze haar spijsvertering eerst op Koninklijke orde hebben, want stel dat je tijdens het spelen een oprisping krijgt. Dat is niet "prinses-waardig". Ze ligt het liefst op haar rug en eigenlijk nog liever ergens onder verstopt. Als ze denkt dat niemand kijkt komt haar "niet-lady-like" gedrag eruit en duikt ze bijvoorbeeld boven op een bord...even kijken of het écht allemaal op is. Dan hebben we Bowie..met 920 gram de koploper op dit moment. Bowie is de enige die op dit moment een blafje produceert. Ze schrikt ontzettend van zichzelf als dat geluid uit haar keel komt en draait dan in een sprong 180 graden om, om te kijken waar het geluid vandaan komt. Bowie heeft ook door dat je op je achterpoten kunt staan en als je met je voorpoortjes zwaaibewegingen maakt...dan wordt je weer gekieteld. En last but not least Maurice....met 720 gram een mooie "middenklasse-Teckel". Maurice is de afwachtende....kijkt de kat uit de boom....maar als de kat er dan ook uit is...dan gaat Maurice los.
Gisteren heeft Ebby een beetje pasta door haar vlees gekregen terwijl de kleintjes aan een bordje Carnibest zaten....althans dat was de bedoeling. Alle pups...met uitzondering van Choco-prinses Kaatje...die (als je niet kijkt) precies weet wat hoort en wat niet....doken op de bak van Ebby af....De spagetti hing bij Kyra op haar neus en dat is nou nét nog iets te vroeg met 5 weekjes. Ze duiken alle vier na het opslurpen van hun bordje ook net zo makkelijk weer bij Ebby onder haar buik om ook het vochtgehalte op niveau te houden. Kennelijk toch lekkerder dan water :)

wordt vervolgd....

Vrijdag 30 november 2012

Hello Voogs. Hier even weer een berichtje uit het koude Drenthe.
We werden vanmorgen wakker, hadden net de fleece van onze pootjes afgeschud...de rolgordijnen open gedaan...en wat zagen we? Een witte wereld.
Was volgens onze mama geen sneeuw, maar had gewoon hard gevroren...wat dat ook moge zijn. We zijn maar heel snel  teruggekropen onder onze zonnebank. Das trouwens wel heel bijzonder, want Kaatje is de enige die hier een lekker bruin kleurtje krijgt.
Hoe wij ook draaien en draaien...er gebeurt helemaal noppes. Zou het aan de zonnebrandcreme liggen die ze gebruikt? Ze is wel elke ochtend heel druk voor de spiegel met smeren. Dat was ons al opgevallen.
Wij moeten "ons Kaatje" dus een klein beetje beschermen tegen een te intense bruine kleur en dat kun je alleen maar doen door languit bovenop haar te gaan liggen. Kaatje vindt alles best. Hoe warmer hoe beter lijkt ze wel te denken.
Afgelopen weekend zijn we allemaal...nou ja bijna allemaal...op audientie geweest bij onze nieuwe baasjes. We hebben ze wel weer uitgezocht zeg. Kaatje mag gaan wennen aan de zachte G.....de GGGG...van GGGGezelligheid. Ikke (Kyra)  ga naar het Oosten en  krijg misschien in mijn waterbak geen water maar heel veel Cóóóóólaaaaaaaaaaaaaa'..en Kató..die krijgt de prachtige naam Bowie en blijft netjes ABN blaffen. Ze gaat helemaal in de buurt van Fred en Guusje wonen..vlakbij Den Haag. Kyte maakt het nog gekker. Die gaat gewoon de landsgrenzen over en vertrekt meteen naar het buitenland. Hoop dat hij een definitieve verblijfsvergunning krijgt. Kyte maakt aanstaande  zondag kennis met zijn nieuwe baasje en vrouwtje. Normaal gesproken schijnen wij Teckie-pups met een week of 4 a 5 over te gaan op het vlees wat ze hier voeren....en wordt de werpkist ingeruild voor een mand met een dikke deken. Maar wij schijnen wel heel erg klein te zijn en mogen nog lekker een tijdje onder de zonnenbank blijven liggen.
We hebben inmiddels voor de tweede keer van die vieze pasta in onze bekkies gehad. Schijnt tegen die pielewormen te zijn die anders in onze buik komen en dat moeten we natuurlijk niet hebben...we zijn toch geen visvoer!
Had ik trouwens al verteld dat ik Kyra verreweg de grootste tetter heb?? Ik kan gillen joh..daar kwam ik van de week achter. Schrok eigenlijk een beetje van mezelf, maar mijn nieuwe vrouwtje wilde graag een dame met veeeeeeel pit. Nou...zij vraagt....wij draaien.
Wordt vervolgd.......





Zondag 11 november 2012


Haaaai gaaaais. Its meeee...Kaaaatje. Ik mag het woord voeren vandaag want ik ben de enige die écht wat te vertellen heeft. Ik heb namelijk al 2 keer post gehad deze week!  Ook al zie ik nog geen drol omdat m'n ogen nog potdicht zitten....Dat maakt allemaal niet uit. Mijn vrouwtje heeft het me verteld en er ook foto's van gemaakt. Dan kan ik namelijk over een paar dagen als m'n luiken open gaan alles goed bekijken. Het begon allemaal met een een heeeeeele grote aap. Nou ja...groot...voor mij is ie groot. ik ben namelijk het aller allerkleinste Kaninchen Teckeltje ooit volgens mij. De aap mag bij mij slapen en als mijn nieuwe vrouwtje en baasje dan op bezoek komen 24 november....dan nemen ze de aap weer mee. Er wonen namelijk al 2 andere beesten daar....soort van Tijgers...maar dan iets kleiner. En die kunnen dan mooi alvast aan mijn luchtje wennen!
Wij zijn vandaag met z'n viertjes op de weegschaal geweest en mijn zus die het laatst geboren is, die weegt bijna 2 keer zoveel als ik. Met een gewicht van ruim 230 gram moet je de ramen wel dicht houden.....anders waai ik weg!
Mijn dikke zus is trouwens de laatst geborene van ons 4. Ik heb van ons mam gehoord dat zij dus ook shocking klem zat en dat de huisarts heeft moeten helpen.
Nu weten we dus waarom. Ze zat gewoon klem met d'r dikke billen. Ik zeg het je....je kunt niet vroeg genoeg beginnen met het aandacht besteden aan je figuur...De dag nadat de aap werd bezorgd, kwam er wéér een pakket voor mij. Dat was van mijn tweelingzus Abby...met een A, niet te verwarren met mijn mama Ebby met een E. De kans dat ik echt een duplicaat ga worden van Abby is wel heeeeel erg groot. Vrouwtje heeft namelijk 2 foto's naast elkaar gelegd en het spelletje "zoek de 10 verschilen" gaat je niet lukken!
Zo langzamerhand zijn de verschillen tussen ons 4 toch wel duidelijk te zien, al was dat bij mij natuurlijk niet zo moeilijk met mn originele kleurtje. Er is nogal wat voor mij gebeld en gemaild, maar in Tilburg zijn ze met de eer gaan strijken. Mijn laatst geboren zus is het dikste....ik zal dat niet nog een keer zeggen.....dat ze het dikste is.....want elke keer als ze het woord  DIK hoort...dan wordt haar trauma verder aangewakkerd vertelde ze me net. Mijn oudste zus....dat wordt 25 november bepaald of ze Kyra of kató gaat heten....die weegt 316 gram en is een heel stuk lichter van kleur. De DIKKE zus is bijna git en gitzwart. Mn broer Kyte is ook heel donker van kleur. Maar Black&Tan worden ze géén van allen waarschijnlijk. Ik moet m'n originaliteit natuurlijk wel op de één of andere manier waarborgen.
Ergens komende week zullen onze ogen wel open gaan, dan wordt de wereld een heel stuk groter. Ik ben die duisternis om me heen toch wel goed zat moet ik zeggen. We krijgen dan ook onze eerste wormenkuur en de nageltjes krijgen een week later een pedicure behandeling. Of we van die laatste 2 dingen blij moeten worden dat vraag ik me af.
Zodra er nieuws uit puppy-land is, dan mekd ik me weer....of misschien dat één van de andere 3 dan achter de lapop kruipt.....
Wordt vervolgd.......



01 november 2012


Al een paar dagen was het flink aan het rommelen in de buik van onze Ebby. Af en toe had ze aan de zijkant bobbeltjes zitten van het model "puppy-pootje". Het eerste weekend van november zou ze uitgerekend zijn, dus het was wat aan de vroege kant.

Ik lag nog steeds in het ziekenhuis toen het rommelde en heb wel 10 schietgebedjes gedaan dat ze op mij zou wachten met bevallen.
Gisterenmorgen om 10.00 uur kon Ron mij eindelijk ophalen maar dat ging anders dan verwacht.
Om strak 10.00 uur kwam hij de kamer in...er kon geen goedemorgen af...het enige wat hij zei was...."opschieten....Ebby is onrustig en ik denk dat de bevalling zo gaat beginnen".
Tijdens het praten duwde hij mij zo ongeveer in de rolstoel en voordat ik het wist werd ik in een moordend tempo naar de lift gereden. M'n tas werd op m'n schoot geparkeerd...ontslagpapieren...machtiging voor de fysio....allemaal niet belangrijk....naar huis, dat was het enige wat telde.
Ik werd zo ongeveer op de oprit geparkeerd met de woorden "je redt het wel....toch?" En weg was Ron. Ik er in een slakkentempo achteraan.
Ron zat al op de knieën bij de werpkist bij Ebby die ook al had gespuugd. Dat is voor ons bij de dames een teken dat het écht gaat beginnen.
De weeën kwamen vlot op gang en om 11.15 uur werd de eerste pup geboren. Ik kijk altijd met een half oog en dat ook nog het liefst door het schermpje van de camera. Zeker sinds het vorige nestje van Ebby waarbij het bij de laatste pup niet goed ging, krijg ik een brok in m'n maag van hier tot Tokio. Ron was zoals altijd tijdens bevallingen de rust zelve en had al snel gezien dat de eerste pup een man is. Zijn naam voluit Kyte-Ebbygail van 't Rief.
We hebben er patent op...op mannen. Bij de laatste 2 nestjes waren 7 van de 8 pups van het soort "man" en we gingen er vrolijk mee door zo bleek. Kyte (en ook de andere pups bleek later) was zó klein dat we het wegen maar even achterwege hebben gelaten.

Ebby nam tussen nummer 1 en nummer 2 alle tijd van de wereld en gelijk had ze! Het is me nogal wat zo'n klein hondje waar pups uitkomen.
Om 12.30 uur diende nummer 2 zich aan. Ook zonder problemen, voor de verandering een keer niet in een stuit en zowaar...bij diepgaand onderzoek tussen de achterpootjes bleken de dames het bij ons nog "te doen".
Nog kleiner dan Kyte...alle deuren en ramen dicht anders zou ze weg kunnen waaien...maar daar was ZE dan. Kyra-Ebbygail van 't Rief.
Ron had inmiddels redelijk beurse knieën en zijn "lijden" werd beloond. De derde pup werd zo ongeveer door Ebby gelanceerd. In een dubbele salto belandde de kleine tussen de achterpoten van Ebby, het vlies was er al af en de navelstreng was no "big deal" en nog bijna op snelheid kroop deze dame richting de voedselvoorziening. De snelheid werd er nog even uitgehaald door een mannelijke verloskundige die een "tussen-de-poten-check" deed. Het was inderdaad een dame en deze prinses is chocolade bruin.(Choco-Tan). Hier zouden 2 mensen super super blij van worden. Hoe haar roepnaam gaat worden weten wij nog niet, maar op de stamboom gaat ze Kató-Ebbygail van 't Rief.
Ik had ondertussen even de huisarts binnen gelaten die voor mij kwam om te kijken hoe het ging. Terwijl wij relaxed aan de koffie zaten, ging het zware werk gewoon door. De huisarts was al bij Ebby en het "puppy-team" wezen kijken en vond het prachtig. Hij riep nog even tussen neus en lippen door dat hij ook de opleiding "verloskundige" had gedaan....ooit.
Die kennis mocht hij eerder gebruiken dan hem lief was. Terwijl ik net het tweede kopje koffie wilde zetten, hoorde ik Ron heel hard roepen.."Helllluuup".
De huisarts rende naar Ron toe en ik er in de eerste versnelling achteraan. Er lag een pup klem. Het snoetje was eruit en het vlies was gebroken, maar de rest kwam niet. Daar lagen beide mannen op de knieën bij Ebby die het wel gezien had en keek met een gezicht van "succes ermee!"
Ik hoorde 2 keer het woord "dierenarts" en was het nummer al aan het zoeken. De huisarts kwam met het lumineuze idee om te kijken of er een vinger "tussen" kon. Ik kreeg spontaan pijn bij het idee, maar er moest iets gedaan worden. "De vinger" was uiteindelijk de oplossing en "plop"..,daar was nummer 4. Ook een dame en een stukje groter dan de andere 3. Je hebt het dan over 10 gram meer maar dat kan goed in de weg zitten. Ook Kóko-Ebbygail van 't Rief zag het daglicht. Niet letterlijk want de oogjes zitten de komende 2 weken nog dicht.
Dit was me wel een "welkom thuis". Alsof Ebby het aanvoelde dat ik thuis zou komen.
Het was voor ons even afwachten hoe de kleintjes "op zouden drogen" maar we zijn er uit na een intensieve studie van live beelden en beeldmateriaal. Er zit in ieder geval 1 prachtige choco-dame bij. De andere pups zijn vrijwel zeker héél donker wildkleurig zijn......mogelijk dat 1 dame Black&Tan is....maar ik leg m'n handen er nog niet voor in het vuur.
24 en 25 november staan de allereerste afspraken voor kraamvisite...helemaal uit het Zuiden en het Oosten des lands. We hebben er patent op dat mensen niet uit de buurt komen en er een compleet weekend van maken. De eerste keuzes zullen dat weekend worden gemaakt en ik had gisterenavond al een hele blije "Teckelmoeder" aan de telefoon van de enige choco dame waar ze zo op gehoopt hadden. Soms moet je geluk hebben in het leven
Het belangrijkste voor nu is dat ze goed eten en dat moeder en kinderen de broodnodige rust krijgen.
Wij waren gisterenavond om 21.00 uur totaal brak en hebben net als Ebby en haar kids de rust opgezocht.

wordt vervolgd.......