Ruwhaar Teckelkennel van 't Rief

Gefokt op schoonheid en karakter

De avonturen van Emmily

Woensdag 1 juni 2011

Door omstabdigheden was ik niet eerder in staat om de updates te plaatsen, maar hier is er dan eentje van
onze "beroemde Emily...de scheepshond die de krant haalde.
Daar stond ik dan – ’s morgens vroeg in het donker, terwijl vóór mij een enorm binnenvaartschip van
135 meter lang aanmeerde. Ik mocht een dag lang mee met de Felicitas, van kapiteins Klaas en Claudia
de Jong. We zouden van Nieuwegein naar Amsterdam varen en daarna weer terug.
Toen we van wal staken, stak Klaas ook gelijk van wal.
Uren hebben we gepraat, boven in de stuurhut, uitkijkend over het Amsterdam-Rijn-kanaal. Over de
scheepvaart, de bouw van zijn schip, de containerhandel, de kinderen op het schippersinternaat, het effect
van de economische crisis…. Ook hebben we het schip bekeken. Nooit gedacht dat de machinekamer van
een containerschip zo blinkend schoon zou zijn! Door Claudia werd me trots het huis geshowd, onder in het
ruim.
Om 3 uur waren we in Amsterdam op het punt gekomen waar de containers gelost en geladen zouden worden.
Tegen die tijd was ik al dikke maatjes met schippershond Emily, een energieke konijnteckel, die goed alle
bewegingen van de 2 Tsjechische matrozen in de gaten hield.
En ik had zelfs even het schip mogen besturen (niet verder vertellen). Wonderlijk dat je met zo’n klein joystickie
zo’n enorm schip laat slalommen.
Klaas verwachtte dat we rond 5 uur weer zouden kunnen vertrekken uit Amsterdam, maar helaas kwam tegen
die tijd pas een ploeg de terminal bemannen en kon het lossen beginnen. Klaas en ik hadden ondertussen nog
steeds voldoende gespreksstof – waardoor dat schip in Duitsland nou was gekanteld, het verschil tussen
een zee- en binnenvaartschip, de relatie met Rijkswaterstaat (waar ik werk), en wat er nou zo mooi is aan het
varende leven.
Ik ontdekte dat je als binnenschipper zowel schipper als handelaar bent en dat je werkdag eigenlijk nooit is
afgelopen. Toen ik om kwart voor 9 ’s avonds met auto en al afgezet werd in het Amsterdamse havengebied,
moesten Klaas en Claudia nog terugvaren naar Rotterdam. Dat zou dus wel een uur of 2 worden. En de volgende
dag weer paraat. Hard werken dus, maar wel fijn dat je dan je huis altijd bij de hand hebt.
De binnenvaart is een heel bijzondere wereld. Ik ben Klaas en Claudia heel dankbaar dat ik een dagje in die
wereld mocht zijn. En als ik vanuit mijn Rijkswaterstaatkantoor de binnenvaartschepen weer zie langsstomen,
zal ik even zwaaien naar de bemanning van de Felicitas. Een goede vaart!

Vrijdag 27 augustus 2010

Helleuuu peolple ( jaaaaa...ik ben internationaal.....en dat komt omdat ik de grote wereldzeeën bevaar met mijn baasje en vrouwtje en de kids)
Nou vrees ik....dat mijn baasje als bevaarder van onze boot, zo langzamerhand een probleem gaat krijgen. Ik weet niet of het de leeftijd is....of dat hij gewoon op jonge leeftijd erg veel pech heeft. Maar ik heb toch sterk de indruk dat zijn oogjes wat achteruit gaan! Zou hij niet getest zijn op PRA of cataract zoals ik?
Anyway,,,(mooie taal he...dat English)...Ik ben nooit te beroerd om mijn baas te helpen hoor. Als ik ook maar even het gevoel heb dat hij het niet meer allemaal helder ziet, dan spring ik gewoon bij (letterlijk).
emmily_de_co_captain.jpg Gelukkig zitten er genoeg ramen in ons varend huis, dus zonder dat hij dat tegen mij hoeft te zeggen, neem ik mijn plaats in als Co-Captain....en sta mijn baas met raad en daad terzijde. Ik vertoef dan bij hem in de stuurhut en ga op mijn achterste zitten en maak me lang. Dat vergt wel de nodige training hoor. Niet dat jullie denken dat dit zomaar aan komt waaien.
mijn lijf is flink getraind. Ik zit dan op de uitkijk voor hem en als ik haaien zie...of zoiets...dan blaf ik een keer. (is tot nu toe nog niet gebeurd hoor...maar you never know).
Of zou ik daar gezeten hebben omdat de kinderen in de laadruimte aan het spelen waren en ik ze zo nog nét kon zien??? ik weet het eigenlijk niet meer zo precies, maar de eerste versie klinkt veel interessanter...toch???
Verder gaat het met mij helemaal toppie. Bij goed weer ...zorg ik dat de speedboot klaar staat zodat de kinderen met mij mee kunnen om te racen op het water. Laatst namen ze een snoekduik vanaf de speedboot en ik dacht...WAAR GAAT DAT HEEN???? Stel dat ze niet kunnen zwemmen. Ik op zoek naar de reddingsvesten die natuurlijk nergens te bekennen waren. maar gelukkig heb ik een cursus reddingszwemmen gedaan dus ben ik er ...PLONS.....achteraan gesprongen en heb ze weer aan boord van dat race-monster getrokken.
Bij goed weer sta ik het liefst op de rand van de stuurhut, zo ongeveer op 10 meter hoogte. Dan hang ik met mijn koppie over de rand om mijn oren uit te laten wapperen. Met vreemd volk heb ik niet zo heel erg veel. Ik kijk nog steeds de teckel uit de boom en als mensen aanstalten maken om weg te gaan...dan help ik ze een handje om ook zeker te weten dat ze echt vertrekken. Ik ren er dus blaffend achteraan totdat ze bij de trap zijn.
Na zo'n dag hard werken, lig ik graag in mijn mand waar je mij dan ook echt moet laten liggen. Gelukkig snappen mijn baasjes dit en respecteren ze mijn heilige slaapplaats. Wij zijn nu onderweg naar Australie....of iets wat daar op lijkt maar dichter bij is...dus ik ga genieten van mijn nachtrust.
Toedels!!!!!!!!!!!!




Vrijdag 9 juli 2010

010_emmily_maasvlakte.jpg Ik zag ineens Ebby op de site. Wat leuk zeg! Ik was heel benieuwd hoe zij er nou uit zou zien. Ze lijkt helemaal niet meer
op Emmily. Wat een haar! Maar die ondeugd herken ik wel! Emmily is heel sterk en lenig, wat ons allemaal verbaasd.
Ze springt zo op de bank van zowat een meter hoog en vandaaruit weer zo op de leuning in de vensterbank, zodat ze naar
buiten kan kijken. Super nieuwsgierig. We kunnen zo het circus met haar in, zeggen we wel eens voor de grap met haar
sprongen en zitten als een stokstaartje. Ze is super eigenwijs en fel, maar je moet haar in haar slaap niet storen en
011_emmily_poot_op_tafel.jpg oppakken, want dat pikt ze niet. Voor je het weet heb je een paar tanden in je hand staan. Slapende honden moet je natuurlijk
ook niet wakker maken!! Als er één van ons vijven weg is, klopt het voor haar al niet meer en blijft ze rond zoeken en
piepen bij de deur. Zijn we weer compleet, dan is ze gerustgesteld en gaat lekker liggen. Een echt gezelschapsbeestje en
een kroel- en stoeihondje. Van nijd wil ze wel eens van die ieni mini plasjes binnen doen, dat is minder en worden we kwaad
en zeggen we "foei"', waarnaar ze op haar rug gaat liggen, alsof ze wil zeggen "'ik ben toch wel lief". Zij is net als Ebby
ook nergens bang voor en gaat ook rustig op onderzoek uit en loopt zo het hele schip rond. Iedereen om ons heen vind dat
eng en laten hun grote hond niet eens alleen op dek rond lopen, maar Emmily niet hoor!!
Zo te merken is het dus een super nestje geweest met héle eigenwijze, felle, ondeugende hondjes, maar wel lief natuurlijk.
Dit was dan weer eens een kort scheepsjournaal van Emmily.
Heel veel groetjes en succes met jullie kroost daar!
Lebber van Emmily voor jullie en de hondjes.

vrijdag 20 november 2009

Haai gaais.
001_claudia_en_emmily.jpg Mijn oude vrouwtje heeft zo ongeveer alle foto's en berichten die over mij zijn gestuurd verzameld (tijdgebrek noemt ze dat...ahum)
en dat terwijl mijn nieuwe vrouwtje heel veel foto's van mij gemaakt heeft en die krijgen jullie nu te zien met de daarbij behorende verhalen:

006_emmily_met_dochter.jpg Nou ze heeft de prik overleefd hoor! Ze was later wel een beetje van slag. Als je ze oppakte piepte ze af en toe, waarschijnlijk ergens bij haar nekje en sliep erg veel die dag en was niet zo speels. Volgende dag was ze weer helemaal de oude. Ze begint nu echt meer haar te krijgen en rond haar oogjes heeft ze een soort brilletje gecreerd van bruin en de rest van haar koppie is zwart. Grappig om te zien. Ze kan behoorlijk bijten zeg, vooral bij de baas, want die daagt haar ook uit natuurlijk. Bij foei, gaat ze op haar rug liggen. Dat bijten zal wel bij de tandontwikkeling horen. Ze doet het bij ons wel voorzichtiger als bij een speeltje gelukkig.
003_emmily_in_de_mand.jpg Ze houdt absoluut niet van vies weer en veel wind. Als je ze dan mee naar buiten neemt, is ze eerder terug bij de deur dan ons. Met zonnig weer, gaat ze heerlijk op dek in de zon liggen, want dat ijzer is natuurlijk extra warm. 's nacht slaapt ze door en komt haar mand niet uit. 's ochtends rond een uur of 6 piept ze en blijft nog in haar mand liggen totdat ik zeg "kom maar mee naar buiten" en gaat dan mee en haar behoefte doen. 005_emmily_met_zoon.jpg
Daarna gaat ze helaas niet terug in haar mand, want ze is dan helemaal wakker, dus ik dan ook maar. Maar ja, dat hoort er allemaal bij. Voor de rest gaat alles prima. Ze is goed ingeburgerd en heeft het volgens mij wel naar haar zin, net als wij trouwens.
Tot zover ons verslag weer.

En dees kwam erachteraan:

Hoe is tie daar? Gaat het goed met zusje Ebby? Ik zag dat je geen dagboek van haar hebt! Wil graag zien hoe zij eruit ziet en hoe het met haar gaat en natuurlijk ook met jullie en de rest.
008_emmely_groter.jpg Emmily wordt nu ineens weer bruin in haar nek. Dit gebeurt zo in een paar dagen tijd. Ze is echt een mooi hondje. Erg eigenwijs, ondeugend, soms baldadig, maar ook heel lief en aanhankelijk.
Ze is gek op donkere/warme holletjes. Dan ben je haar kwijt, dan ligt ze lekker in een warm hoekje te slapen onder de lessenaar naast de radar (lekker warm). Ze brengt ook speeltjes naar je toe en krabt aan je been om je wijs te maken dat ze wil spelen. Weggooien en terugbrengen doet ze erg goed. Zindelijk gaat wel.
004_emmily_op_de_rug_in_de_mand.jpg
Soms in een hoekje gepoept, waar je het niet ziet en dan gauw wegrennen.
s'nachts slaapt ze lekker door in haar mandje en gaat er pas uit als wij eruit gaan. Alleen als we s'nachts moeten varen en Klaas gaat eruit, dan is ze wel eens de kluts kwijt en denkt dat het ochtend is. Ik houd dan gauw alles donker en dan gaat ze weer trouw liggen.
Met haar laatste prik, heeft de arts drie spuiten verspild. Ze ontsnapte tot 3 keer toe. Toen op de grond gezet en ze kroop onder de verwarming. Ik probeerde haar te lokken met een brokje, maar ze trapte er niet in. De assistent moest erbij komen en goed vasthouden. Wel heel zielig hoor. Zo'n geval hadden ze nog niet gehad. Hebben wij weer! Echt weer een eigenwijs teckelkarakter. Maar mag ook wel hoor! Ik zou me ook niet zomaar in m'n nekvel laten prikken! Voor de rest gaat het heel goed met ons hondje hoor! Ze is flink gegroeid. Ik denk dat ze nu zo'n 2 kilo weegt.
Nu dit was het dan weer voor even.


Donderdag 3 september 2009

Ik heb een boot...een hele mooie spinternieuwe boot!!!!
Haaaaai gaaaais. It's ikke...Emmily. ik ben verhuisd naar...ja waarnaartoe eigenlijk??? Naar een huis op het water. Een heus schip. Voor mn gevoel is het schip wel 26 kilometer lang! Ik ren me helemaal een versuffing om rond te komen. Ik ben een soort van Co-kapitein, zeg maar de rechter poot van mijn baas. Hij overziet al dat water vanuit een huis. een héél vreemd huis. Dat huis kan namelijk omhoog, net als dat ding in de Efteling wat ook zo omhoog kan. Alleen vaart ons huis daar ook nog eens bij. Heeeeel apart.
emmily_1.jpg Toen ik vanuit Erica naar mijn nieuwe baasjes ging, ben ik in zo'n ding met 4 wielen geweest. Het was een waar "gevecht' wie van de 3 kids mij op de arm mocht houden. uiteindelijk heb ik de knoop maar doorgehakt. aangezien dames altijd voorgaan en er maar 1 jongedame was, had ik die beslissing snel genomen. Ze hebben wel afgewisseld hoor tijdens de reis.
Jovan (één van mijn mensenbroertjes) dacht op een gegeven dat ik toch wel een erg droge neus had. Dus ...hopla...in de ho-ijzers, waterfles uit de achterbak. Goed gedaan Jovan.
Nou toen kwam ik dus bij dat hele grote varende huis (die foto komt nog) Ik ben meteen op verkenning uitgegaan en heb mijn overtollige inwendige mens op dek achter me gelaten.
De eerste nacht heb ik 3 keer gepiept, maar besloot toch maar om in mijn mandje te blijven liggen. Pfieuw...het was allemaal al zo vermoeiend. is wel heel gaaf dat ik hier allllleeee aandacht voor mezelf heb. Hoef het met geen andere teckel meer te delen. en...ik woon op een soort van Titanic....de anderen lekker in een huis wat vastgelijmd staat aan de grond.
De 2e nacht heb ik weer gepiept en wat deed vrouwtje toen??? Ze ging met me naar BUITEN!! Zou ze nou echt niet weten dat ik daar hele koude billen van krijg? Ik ben maar snel op haar voeten gaan zitten. Dat was tenminste warm. Inmiddels heb ik mijn plekje gevonden op het schip en weet ik waar ik mijn behoefte mag (moet) doen. ik maar zoeken naar een stuk gras...nou mooi niet. Mijn pootjes beginnen al behoorlijk krom te staan. Ik krijg al een soort van zeebenen denk ik...of zoiets.
Baasje en vrouwtje en de rest doen uitermate maf als ik mijn behoefte heb gedaan. gaan ze met een hééééél hoog stemmetje zeggen dat ik braaf ben. Zouden ze zich misschien verslikt hebben in iets dat ze zo'n rare stem opzetten? Vind het wel prettig klinken, dus van mij mogen ze er nog wel even mee doorgaan.
Nou tot gauw..Ai ai...lebber van de Co-kapitein
Emmily (Oj ja...mijn vrouwtje wilde ook nog iets zeggen...hier komt ze..en please...niet alles geloven hoor! Zo erg ben ik niet)

Nou het gaat goed hoor met onze aangenomen dochter! Ze weet al aardig de weg. Ook de weg naar de koelkast waar haar eten staat. Als ze mij maar een schaaltje hoort pakken en de koelkast open doet, dan is ze er vliegensvlug bij en kruipt in het onderste vak van de koelkast, wat leeg is. Ik had even twijfels of ze wel genoeg kreeg, want het is niet normaal hoe gulzig zij haar eten naar binnen werkt. Toch klopt het gewicht en de hoeveelheid wel. Soms geef ik haar s'avonds een paar brokjes als toetje, maar dan moet ze wel mooi gaan zitten. Ik weet niet of dit gaat werken, maar we zien wel. Ze is een echte zandhaas zeg! We hebben thuis een zandstrookje en daar duikt ze als een konijn in en graaft zich door heel het zand en dan moet ik weer steentjes uit haar bekkie halen, die ze probreert te verslinden. De planten binnen vindt ze ook heel lekker. Ze had een blaadje in haar bek en ik kwam eraan en ze ging als een speer onder de bank liggen, zodat ik er niet bij kon. Echt een ondeugend ding hoor! 's nacht slaapt ze aardig door gelukkig! De kaptein heeft ze het hele schip al rondgeleid en ze is nergens bang voor en gaat zo met haar kopje over de rand van het gangboord (pad langs het ladingsgedeelte) liggen. Maandag krijgt ze haar prikje. Ze is al overal geweest. Op school, op het internaat, aan boord en thuis. Andere honden heeft ze ook al contact meegemaakt. Ze wordt goed gesocialiseerd, zoals dat heet. Tot zover een verslagje van Emmily.