Pups van Zazou
05 mei 2012
Haai Fooks,hier was ik weer even. Isabella. Ik heb eergisteren hoog geplaatst bezoek gehad....Bezoek zeg maar wat je niet zo maar in de koude kleren gaat zitten. Ik heb namelijk kennis gemaakt met mijn nieuwe vrouwtje! En daar ging een soort van "Teckel-make-over" aan vooraf. 's Ochtends was ons "nu nog vrouwtje" er vroeg bij en ik was nog druk bezig om de wallen onder mijn ogen glad te strijken. Ze haalde mij en mijn broers uit onze mand en we werden op een soort van tafel geplaatst waar ook van gegeten wordt...het zal toch niet waar zijn? Ik zag een soort van grote amputatie-schaar klaar liggen. Vrouwtje je weet toch wel dat er aan teckelbilletjes niet zo heel veel vlees zit? Ik werd als eerste op mijn rug gelegd en die schaar kwam wel veraderlijk dicht bij me in de buurt. Gelukkig was het alleen om mijn nageltjes te knippen. Mijn broer Igor lag in een deuk, maar hij wist nog niet wat ik nu inmiddels wel weet. We werden gewoon mooi gemaakt voor de nieuwe vrouw. Zie je toch maar weer dat mannen wel een soort van piepers zijn. Die Igor schijnt te zijn flauw gevallen toen zijn nagels werden geknipt. Hij zakte al door zijn poten heen en rolde op zijn rug voordat vrouwtje überhaupt in de búúrt kwam met de schaar. Het deed namelijk ook helemaal geen zeer. Ik had wel even verwacht dat mijn nageltjes ook roze gelakt zouden worden, maar dat was helaas niet zo. We zullen het maar op tijdsdruk houden.
Zo rond het middaguur hoorde ik de deurbel gaan. Ik was al op zoek geweest naar mijn roze balletjurk, maar de mannen hadden er natuurlijk weer zo'n puinhoop van gemaakt dat ik helemaal niets kon vinden! Dan maar zonder jurk.
Ik werd weer op die roze deken gezet aan de grote tafel en allemaal vreemde ogen waren op mij gericht. Ik hoorde heel veel ooohs...en aaaahs. Zouden die mevrouwen ergens pijn hebben? Mijn nieuwe vrouwtje was niet alleen gekomen. Ze had een soort van "ervarings-deskundige" meegenomen. Dat is een vriendin van haar en die heeft een teckeltje van wel 16 jaar oud!! en ook nog 2 schiewawawawaaas..of iets wat ongeveer zo klinkt! Ik was gelukkig niet alleen want mijn neef Jake en nog wat andere broertjes en ook neefjes mochten naast me liggen op de tafel. We werden héél lang geaaid door héél veel handen en dat vonden wij niet geheel onprettig. Ja jongens....met deze mevrouw ga ik over een aantal weken mee naar huis!! En jullie blijven lekker allemaal hier!!! of zo...maar ik ben in ieder geval van die drukte af. Zó fijn dat je de enige meid bent uit 2 nesten en dat mijn nieuwe vrouwtje een meisje wil...Ik word vast behandeld als een prinses. Zal best wel wennen zijn als ik alleen ben, maar alles went.
Ik vond het wel een beetje verdacht dat Jake zo dicht naast me bleef liggen de hele tijd. Zou hij iets van me moeten of zo? En mijn nieuwe vrouwtje en die mevrouw van die wawwaas maakten allemaal foto's van ons sámen! Ik nam mijn mooiste poses aan maar Jake die bleef angstvallig bij mij in de buurt. Ik heb toch geen honing aan m'n billen! Al heel snel werd mij duidelijk waarom Jake als een soort van "zwaan-kleef-aan" bij me bleef. Ik ga namelijk over een aantal weken niet alléén verhuizen!! Neeeee....Jake gaat met me mee!!! Dat nieuwe vrouwtje van mij...ik bedoel van ons....die was helemaal verliefd op ons alletwee en nou heb ik mijn grote neef de komende 28.000 jaar aan mijn broekspijp hangen! Daar gaat mijn prinsessenbestaan!! Tenzij ze van Jake natuurlijk een heuse prins maken...dan is het allemaal wel te overzien. Ik moet ook eerlijkheidshalve bekennen dat ik het wel heel stoer vind dat mijn grote neef op mij oppast. Dan lig ik niet zo alleen in het grote bed straks. Samen is tenslotte veeeeeel gezelliger!!! Toen mijn nieuwe vrouwtje weer weg ging, toen was ik best wel moe. Het is ook niet zomaar wat als je volwassen mensen moet zien te vermaken met je uiterlijk. Het leven van een "Teckel-prins-en-prinses-model" is niet zo easy als het eruit ziet.
Als beloning kregen mijn broers en ik een dag later onze eerste Carnibest maaltijd. Ik had er wel eens over gelezen, maar wat het nou precies was, dat wist ik niet. Vrouwtje kwam aan met een wit bordje met allemaal rode smurrie erop. Ik dacht eerst dat de kat van de buren eindelijk geslacht was, maar helaas....dat kreng loopt nog steeds rond. Ik weet ook niet of die zo lekker was geweest. Dit smaakte in ieder geval opperbest. We hadden nog wel wat moeite met kauwen en dat komt natuurlijk omdat onze tanden nog ingegraven liggen in onze bek. Daar komen alleen nog maar wat witte puntjes doorheen. De rest moet er nog uitkomen zegt vrouwtje. Gaat vanzelf! Die rode smurrie was vermengd met lekker warm water dus we konden er heerlijk op sabbelen. Wat ik wel een beetje jammer vond, is dat er geen opstapje bij het bord was. Zodat ik gewoon wat makkelijker in het bord kon klimmen. Ik moest nu toch wel een behoorlijke aanloop nemen om midden in het bord te landen. Mijn broers hadden precies hetzelfde probleem en het bord bleek ook nog eens te klein te zijn. We pasten er niet allevier tegelijk op. Dat was dus knokken voor de beste plek en uiteraard heb ik gewonnen.
Over een paar dagen zijn we 4 weken oud en dan duurt het niet meer al te lang dat we uit de werpkist mogen. Gisteren hebben we al geprobeerd of we er zelfstandig uit kunnen komen en het was Igor BIJNA gelukt. Die halve zool hing met zijn buik over de ingang van onze werpkist en kukelde er bijna aan de andere kant weer uit. Vrouwtje heeft toen snel de schuifpui van onze kist dicht gedaan. Zo'n soort van plankje wat erin wordt geschoven.
Nu moet ik echt stoppen met schrijven want mijn nieuwe vrouwtje zit waarschijnlijk al te wachten op de foto's dus ik slinger mijn laptop even aan om haar het een en ander te sturen. oh ja....voor ik het vergeet.....volgend weekend komen tante Els en de packleader op bezoek bij ons. Dan komt mijn "zusje" Floor ook mee en de dochter van Ebby ook. Da's een beetje verwarrend want de dochter van Ebby heet ook Abby....maar dan met een "A". Gelukkig komen ze alleen kijken naar ons....je moet er toch niet aan denken dat daar nóg een teckel zou gaan wonen!! Geloof dat de packleader een shock zou krijgen:) Ennieweis....we kijken er allemaal heel erg naar uit dat ze komen en tante Els neemt weer wat lekkers mee:)
Wordt vervolgd.....
26 april 2012
Helleu piepel ..ikke hier Isabella!!! Long taim no spiek! Vandaag hebben wij een zere bijzondere "beleving" mogen beleven. We gingen namelijk voor een maaltijd buiten de deur. Nou ja...buiten de werpkist dus eigenlijk. De grote baas kwam ons ophalen en ik dacht dus dat ik dan wel een soort van menukaart zou krijgen. Ik had al het e.e.a. opgevangen van spare-ribs dus dat leek me wel wat. Het begon al vrij onbeschoft, want mn baas haalde eerst mijn broers onder de zonnenbank vandaan. Hij heeft kennelijk nog nooit gehoord van "lady's first" of zo. Ik was gewoon echt als aller allerlaatste aan de beurt. Ik had geen idee wat de mannen nou precies te eten hadden gekregen maar ze kwamen wel met een heel ander uiterlijk terug. Praten deden zo ook al niet meer en het leek wel alsof hun kaken op elkaar geplakt zaten. Normaal hoor je ze wel als ze met z'n drieen om me heen drentelen maar ze waren nu verdacht stil. Ik wist nog niet wat voor kleur spare-ribs precies hebben, maar aan de toet van m'n broers te zien waren ze waarschijnlijk roze. Ze waren denk ik gekruid met iets van shampoo of zo...want er stond schuim op de bek van Igor toen hij terug kwam. Bovendien keek Igor niet al te vrolijk...ennuuuhh....de rest van de mannen ook niet. Eindelijk was het mijn beurt. Trek dat ik had...pfieuwww. ik had ook heel bewust even niet meer onder de Campinafabriek van m'n mama gehangen. Je moet er toch niet aan denken dat je buik helemaal vol zit terwijl je uit gaat eten. Mijn baas haalde me op en op het aanrecht lag een mooie bruine fleece voor me klaar. Ik zag nog geen pan op het vuur en ook de grill stond uit. Vreemd allemaal. Vanuit mijn rechter ooghoek zag ik vrouwtje wel met een lang ding aan komen zetten. Daar zat iets in wat leek op de kleur die ik rondom Igor z'n bek had gezien. Het was een soort van spuit!!! Maar spare-ribs passen toch helemaal niet in een spuitje????? Die fleecedeken was allemaal fake. Ik was er gewoon ingeluisd. Baasje zette me op de deken en die grote spuit van de vrouw kwam steeds dichter en dichter bij. Neeeee...stoppppp...Ik wil dit NIET!!! Mijn moeder is een prinses dus ik ben ook een soort van Koninklijk...ik wil spare-ribs!!!! Maar de vrouw had helemaal geen medelijden met me. Ik heb nog gevochten en mn kaken op elkaar gehouden. Met alle kracht heb ik geprobeerd om m'n lippen op elkaar te houden, maar er zat zo'n stom uiteinde aan het spuitje wat precies in m'n mondhoeken pastte. Kolere wat een enorme hoeveelheid roze bagger zat er in die spuit zeg. Ik ging er zo ongeveer van over m'n boord! Maar vrouwtje was hardnekkig en die baas....pppff...die zat er nog foto's van te maken ook. Sta ik zeker op m'n voordeligst op..NOT! Ik heb me uiteindelijk maar overgegeven aan dit brute geweld en de roze "spare-ribs" verdwenen via m'n bek zomaar in m'n buik. Ik mag toch hopen dat ik er geen roze drollen van ga draaien. De baas heeft me weer teruggelegd onder de zonnenbank bij mijn broers en die lagen gestrekt op hun rug en kwam niet meer bij van het lachen. Ik hoop dat die roze smurrie toch snel van mijn snorreharen verdwijnt. Begin mei komt namelijk mijn nieuwe teckel-vrouwtje op bezoek en dan moet ik er toch helemaal op en top uitzien! Met m'n broers praat ik voorlopig even niet meer. Ik snap ook niet waarom wij dit vieze spulletje al kregen en de kinderen van Coco nog niet. Mama zegt dat dit alles met de leeftijd te maken heeft en dat mijn nichtjes en neefjes dit weekend "uit eten" gaan. Wij zijn al een paar dagen ouder en ons volgende bezoekje wordt er eentje aan de pedicure. Dat zal ergens dit weekend gebeuren. Bel de limousine verhuurservice maar vast, want ik wil natuurlijk wel op stand vervoerd worden!
Wordt vervolgd .....
22 april 2012
Goedemorgen Nederland! Wat is hier aan de hand? Word ik hier gestoord in mijn zondagochtendslaap. Mijn kinderen helemaal de draad kwijt en die hadden al een soort van shock gehad gisteren. Ik heb ze niet voor niets onder de deken begraven! Dit bij gebrek aan een zonnescherm! Wat er loos is? Nou als moeder van 1 dame en 3 heren heb je het niet geheel makkelijk. Afgezien van het feit dat je echt de héle dag alleen maar aan eten denkt en het woord "Carnibest" als een soort van rode draad door je hoofd loopt, heb je als versbakken teckelmoeder nogal wat aan je hoofd.
Zo zijn mijn kinderen echt helemaal idolaat van de zonnebank waaronder we samen liggen, maar ik ben dus vergeten om zonnebrandcreme voor ze te kopen. Hun velletjes glanzen de zon tegemoet, maar we moeten er toch niet aan denken dat er brandblaren op komen. Ik heb me een versuffing geshopped, van het kruidvat naar de Trekpleister, maar kon nergens slagen. Dan moet je toch een oplossing verzinnen. Gelukkig ligt onze hele werpkist vol met dekens en ben ik inventief genoeg. Ik voelde de bui al aankomen gisteren. De oogleden van een paar pups begonnen gisterenmorgen al te trillen en dat is toch vaak een teken aan de wand voor mij dat het niet meer heel erg lang duurt voordat ze uit hun doppen kunnen kijken. En dan begint het gesodemieter voor mij pas écht! Ze zien wat van de wereld en gaan op ontdekkingsreis. En ik maar rennen om het hele spul hier bij elkaar te houden. Dus ik had de oplossing gevonden. Men neme de bovenste fleecedeken....stoppe hem in de bek...met de achterpoten duw je je kinderen richting rand...en dan in 1 flitsende beweging... parkeer je al je kinderen, terwijl je in een soort van duikvlucht zit met je fleecedeken..ónder die deken. Je positioneert ze dan nog even op leeftijd (of zoiets) en laat de deken vallen! Het gevolg is dan, dat vrouwtje bij ons komt en begint te roepen: "waaaaar zijn de pups??? En waaaar is Zazou?? Ja dom mens...als jij ons niet voorziet van een factor 30, dan moet ik hier zelf maatregelen nemen.
Verder groeien ze als kool! De melk is niet aan te slepen en ik moet echt weer met de leverancier praten voor nog méér melk. Aanstaande dinsdag zijn m'n kinderen 2 weken oud en dan ben ik nog maar op de helft van mijn melk-donor-periode, Dan duurt het nog hele 2 weken voordat die bouwvakkers van mij afgespeend worden op de Carnibest. Ik kan eigenlijk nu al niet meer wachten. Ergens volgende week mag ik toch hopen dat vrouwtje de nageltjes gaat knippen van het grut. Ze beginnen nu te kruipen en als die nageltjes te lang worden, dan trekken ze mijn hele zelf ontworpen anti-zonne-bank-creatie omver. En ik telkens maar weer opnieuw beginnen. Dat zeg ik!! Het leven van een teckelmoeder gaat niet over rozen...
Wordt vervolgd....
13 april 2012
Nadat de pups (en wij ook) de afgelopen 2 dagen lekker waren bijgekomen, was vandaag het eerste weegmoment aangebroken. Normaal gesproken wegen wij de pups meteen na de geboorte, maar dit is meer om ónze nieuwsgierigheid te bevredigen dan dat er een noodzaak toe is. Zeker als de kleintjes meteen bij moeders gaan drinken en de smakgeluiden elk ander geluid overstemmen...dan zit dat gewicht wel goed. Tijdens dit weegmoment worden uiteraard ook de eerste statiefoto's gemaakt van het gezelschap en nemen ze even de tijd om zich verder voor te stellen in een soort van Teckel-Pers-Conferentie.
Als eerstgeboren stelt zich aan U voor..... Igor-Zazou van 't Rief , 3 dagen oud en een gewicht van 272 gram. Daarmee ook meteen de zwaarste van het veld. We hadden wat problemen om de mannen uit elkaar te houden omdat het onwijse look-a-likes van elkaar zijn. Igor viel op, omdat je zijn buikje tijdens het drinken ronder en ronder zag worden. we kregen even een "ik plof uit elkaar"gevoel. Igor heeft een superstrakke aalstreep over zijn rug lopen, precies zoals dat hoort.
Als tweede van deze persconferentie stellen wij aan U voor..... Ian-Zazou van 't Rief . Met zijn gewicht van 246 gram, is Ian de lichtste reu van het geheel. Ian is duidelijk al bezig met het aftrainen van zijn lijfje om een mooi sixpack te creeren voor als hij groot is. Intensieve training doet hem van tepel naar tepel kruipen. Hij kan geen keuze maken. De grootste melkfabriek ligt helemaal achteraan maar daar is vaan broerlief Igor steeds te vinden. We hebben lang....heel lang gekeken en gezocht naar de verschillen en we menen te hebben ontdekt dat de aalstreep op de rug van Ian ietsjes breder is en dat hij iets donkerder is van kleur. Het kan echter ook zijn dat Ian bovenop de rest heeft gelegen tijdens zijn kluunactie en zo wat dichter bij de zonnebanklampen lag.
Dan nu de enige dame van het span. Haar Koninklijke Hoogheid Isabella-Zazou van 't Rief . Met haar tengere figuurtje, teckelmaat 34, en een gewicht van 220 gram, kan zij zo mee doen met Teckels Next Top Model. Isa staat haar mannetje wel tussen de andere banjers. Ze mag dan wel de kleinste zijn, maar zoals het hoort voor een dame, zoekt ze via sluiproutes haar weg naar het witte genotsmiddel. Je ziet haar soms onder de mannen doorkruipen, plat op haat buik en zo het beste plekje in beslag nemen. Zelfs BIG Igor heeft hier niet van terug. Het voordeel van een dame in dit geheel was voor ons toch wel dat we haar er makkelijk uitpikten. 1 blik was voldoende.
Last but not least hebben wij Indiana-Zazou van 't Rief gewogen. Met 252 gram zit hij er mooi tussenin. Aan het gewicht konden we zien dat hij wel de 3e reu moest zijn, want ze zijn werkelijk waar niet ut elkaar te houden (nog niet). Zazou zat tijdens de hele persconferentie in haar rode bed te wachten totdat haar kinderen stuk voor stuk weer terug werden gebracht. Nadat we ze weer bij haar hadden neergelegd, werden ze stuk voor stuk op echtheid gecontroleerd en uiteraard schoongelikt. (We hadden toch echt onze handen gewassen). Toen ze ervan overtuigd was geraakt dat ze ze echt alle vier terug waren gekomen, had ze vrede met deze actie en werd de melk-winkel weer geopend. uitgeput en dorstig schoven de mannen en dame aan "tafel" voor een romige lunch. Zazou had ondertussen een schoon bed gekregen en ze was dit alweer helemaal naar eigen smaak aan het opmaken. In haar enthousiasme heeft ze de pups begraven onder de schone deken en toen ze wilde gaan liggen, zag ze dat ze alle 4 weg waren. De zoektocht kon opnieuw beginnen en nadat we hadden helpen zoeken en alles weer bij haar neer hadden gelegd, was het oke, en deden ze alle 5 hun ogen dicht.
Wordt vervolgd........
10 april 2012
Hier het verhaal van de verdwenen 3 pups. Ik als enig overgebleven pup probeer jullie uit te leggen wát er precies is gebeurd.
Het begon allemaal vanmorgen toen baasje en vrouwtje ons wakker maakten. Mijn mama Zazou lag nog prinsheerlijk te slapen in de werpkist en bij mijn 2 broers en mijn zusje en mij was het ook nog aardedonker. Ik hoorde vrouwjte wel zeggen ´kom Zazou...wakker worden en een plasje doen´ maar aan het geschud van onze slaapplek merkte ik al dat er weinig beweging in het schip zat. Mijn mama ging wel even heel snel naar buiten maar ging nog veel sneller weer naar haar rode kist met de zonnenbanklamp.
Het duurde niet zo heel erg lang voordat ik een héél klein gaatje met licht zag. Het begon helemaal te rommelen in ons schip en ik riep mijn broer Igor toe ´Hei jongen....hoe gaat het daar achteraan?' Igor gaf aan dat hij wat last had van "tocht" maar voordat hij uitgepraat was, zag ik hem ook verdwijnen door dat gaatje met licht. Zijn kont ging als eerste en de blik in zijn ogen was het laatste wat ik zag!. Ik heb mijn nachtkijker nog opgezet, maar Igor was gewoon echt verdwenen!!!!! Snel zwom ik naar mijn zusje Isabella (roepnaam Isa). Ik vroeg haar of zij Igor ook had gezien en ik zag dat ze lichtelijk in shock was. Ze wist nog wel te vertellen dat het haar was opgevallen dat er ineens veel meer ruimte in het schip was en dat ze ook iemand had horen praten aan de andere kant van de lichttunnel. Ze heeft ook flitsen gezien en vermoedde dat het misschien aan het onweren was daar. Ik adviseerde haar om de paraplu alvast te pakken, maar eigenwijs als vrouwen zijn..............
Ik zat daar maar in mijn latex pak een beetje te dobberen en Isabella keek me met haar groten ogen aan. Plotseling, nadat we net waren bijgekomen van de mistereuze verdwijning van Igor, zag ik dat Isabella mij haar billen toe draaide. Ze begon wild met haar pootjes te spartelen en vedween in no-time door hetzelfde gat waardoor ook Igor was verdwenen! Wat was hier aan de hand???? Zo goed en zo kwaad het ging zwom ik in mijn latex pak naar mijn enig overgebleven broertje. Ik zag de angst in de ogen Ian! Op zich was zo'n gigantisch zwembad voor ons tweetjes wel ideaal, ,maar we werden toch wel een beetje benauwd dat ons eenzelfde lot te wachten stond als Igor en Isabella. We besloten om elkaar in een soort van lepelte lepeltje vast te houden. Ian legde zijn kop tussen mijn achterpoten en andersom ook. Onze staarten konden we als een soort van lasso gebruiken om ons goed vast te knopen. Ze hebben we een hele tijd rondgedobberd met z'n tweetjes. Buiten hoorden we nog meer stemmen en het onweer werd erger en erger....het hield maar niet op!!!
De golven namen toe en Ian begon te roepen dat hij het niet eer hield. Ik voelde de lasso als een scheepstouw van me afglijden en ik riep Ian toe dat hij vol moest houden, maar het heeft niet geholpen. met veel kracht werd hij helemaal naar de achterkant van het schip gezogen. Ook hij draaide, net als Isabella (hoe zou het met haar gaan?) Ian ging als een speer met zijn hoofd het eerst naar het lichtpuntje. Tjonge wat had hij de vaart erin. Buiten hoorde ik een mannenstem roepen ' Goed zo Zazou....het is jongetje Son...Zazou wisselt het mooi af'.
Ik keek tussen mijn achterpoten en zag behalve het puntje van mijn staart toch ook echt iets anders zitten. Helemaal niet afwisselend....ik blijf lekker hier binnen zitten. Maar ook voor mij hield het op. Met mijn laatste krachten heb ik geprobeerd me vast te klampen zodat ik het zinkende schip niet hoefde te verlaten, maar mijn nieuwsgierigheid heeft het toch gewonnen. Ik heb me overgegeven aan de enorme krachten van het noodweer buiten. Ik voelde dat ik achterstevoren werd getrokken en richting licht gleed. Het luik ging open, ik had mijn paraplu al in mijn poot maar die ben ik onderweg verloren. De ingang was wel heel klein. hoe moest ik daar in vredesnaam met mijn enorme hersenpan doorheen??? Maar volgens mij was dit het gat hetzelfde als waar mijn broertjes en mijn zusje door waren verdwenen. Voordat ik verder kon denken, viel ik....hééééél diep...en de landing was héééél zacht. Hei...wow...die koppies kende ik! Daar waren Igor, Isa en Ian...jow....en van wie was die enorme tong??? ik werd gelikt dat het een lieve lust was. Mijn latex pak scheurde van alle kanten open en ik bleek nog vast te zitten aan een soort van tuinslang!!! ik zag een paar enorme tanden op me af komen. Ze begonnen te knagen aan mn pak en ook de tuinslang moest het ontgelden. He onweer bleef maar doorgaan en de flitsen bleven komen...maar de regen....die bleef uit. Waar was ik terecht gekomen???? Ik keek om me heen en zag een prachtig rood huis met allemaal zachte dekens. Boven mijn hoofd brandde een soort van zonnenbank en ik ging meteen languit op mijn rug liggen om een beetje bruin te worden. Maar die grote tong had andere plannen met mij. Ik werd naast mijn broertjes en zusje geplant en voelde een soort van douche op me afkomen. Een douche met witte smurrie.....uuuh....wat wel heel lekker was. Ik zag dat de rest van mijn familie geen tijd voor mij had omdat ze van die douche aan het drinken waren. Daar had ik dus geen paraplu voor nodig gehad. Dat voorbeeld van mn broers en zus heb ik maar gevolgd. Die mevrouw die het onweer had veroorzaakt, bleek het vrouwtje te zijn met een soort van camera. Moet ze maar niet te vaak doen, want dat doet goed zeer aan je ogen.
Ik kan me even niet langer vrij maken, want ik moet weer richting melkfabriek!!!!
Laterrrrrrrrrrrr................................
Haai Fooks,hier was ik weer even. Isabella. Ik heb eergisteren hoog geplaatst bezoek gehad....Bezoek zeg maar wat je niet zo maar in de koude kleren gaat zitten. Ik heb namelijk kennis gemaakt met mijn nieuwe vrouwtje! En daar ging een soort van "Teckel-make-over" aan vooraf. 's Ochtends was ons "nu nog vrouwtje" er vroeg bij en ik was nog druk bezig om de wallen onder mijn ogen glad te strijken. Ze haalde mij en mijn broers uit onze mand en we werden op een soort van tafel geplaatst waar ook van gegeten wordt...het zal toch niet waar zijn? Ik zag een soort van grote amputatie-schaar klaar liggen. Vrouwtje je weet toch wel dat er aan teckelbilletjes niet zo heel veel vlees zit? Ik werd als eerste op mijn rug gelegd en die schaar kwam wel veraderlijk dicht bij me in de buurt. Gelukkig was het alleen om mijn nageltjes te knippen. Mijn broer Igor lag in een deuk, maar hij wist nog niet wat ik nu inmiddels wel weet. We werden gewoon mooi gemaakt voor de nieuwe vrouw. Zie je toch maar weer dat mannen wel een soort van piepers zijn. Die Igor schijnt te zijn flauw gevallen toen zijn nagels werden geknipt. Hij zakte al door zijn poten heen en rolde op zijn rug voordat vrouwtje überhaupt in de búúrt kwam met de schaar. Het deed namelijk ook helemaal geen zeer. Ik had wel even verwacht dat mijn nageltjes ook roze gelakt zouden worden, maar dat was helaas niet zo. We zullen het maar op tijdsdruk houden.
Zo rond het middaguur hoorde ik de deurbel gaan. Ik was al op zoek geweest naar mijn roze balletjurk, maar de mannen hadden er natuurlijk weer zo'n puinhoop van gemaakt dat ik helemaal niets kon vinden! Dan maar zonder jurk.
Ik werd weer op die roze deken gezet aan de grote tafel en allemaal vreemde ogen waren op mij gericht. Ik hoorde heel veel ooohs...en aaaahs. Zouden die mevrouwen ergens pijn hebben? Mijn nieuwe vrouwtje was niet alleen gekomen. Ze had een soort van "ervarings-deskundige" meegenomen. Dat is een vriendin van haar en die heeft een teckeltje van wel 16 jaar oud!! en ook nog 2 schiewawawawaaas..of iets wat ongeveer zo klinkt! Ik was gelukkig niet alleen want mijn neef Jake en nog wat andere broertjes en ook neefjes mochten naast me liggen op de tafel. We werden héél lang geaaid door héél veel handen en dat vonden wij niet geheel onprettig. Ja jongens....met deze mevrouw ga ik over een aantal weken mee naar huis!! En jullie blijven lekker allemaal hier!!! of zo...maar ik ben in ieder geval van die drukte af. Zó fijn dat je de enige meid bent uit 2 nesten en dat mijn nieuwe vrouwtje een meisje wil...Ik word vast behandeld als een prinses. Zal best wel wennen zijn als ik alleen ben, maar alles went.
Ik vond het wel een beetje verdacht dat Jake zo dicht naast me bleef liggen de hele tijd. Zou hij iets van me moeten of zo? En mijn nieuwe vrouwtje en die mevrouw van die wawwaas maakten allemaal foto's van ons sámen! Ik nam mijn mooiste poses aan maar Jake die bleef angstvallig bij mij in de buurt. Ik heb toch geen honing aan m'n billen! Al heel snel werd mij duidelijk waarom Jake als een soort van "zwaan-kleef-aan" bij me bleef. Ik ga namelijk over een aantal weken niet alléén verhuizen!! Neeeee....Jake gaat met me mee!!! Dat nieuwe vrouwtje van mij...ik bedoel van ons....die was helemaal verliefd op ons alletwee en nou heb ik mijn grote neef de komende 28.000 jaar aan mijn broekspijp hangen! Daar gaat mijn prinsessenbestaan!! Tenzij ze van Jake natuurlijk een heuse prins maken...dan is het allemaal wel te overzien. Ik moet ook eerlijkheidshalve bekennen dat ik het wel heel stoer vind dat mijn grote neef op mij oppast. Dan lig ik niet zo alleen in het grote bed straks. Samen is tenslotte veeeeeel gezelliger!!! Toen mijn nieuwe vrouwtje weer weg ging, toen was ik best wel moe. Het is ook niet zomaar wat als je volwassen mensen moet zien te vermaken met je uiterlijk. Het leven van een "Teckel-prins-en-prinses-model" is niet zo easy als het eruit ziet.
Als beloning kregen mijn broers en ik een dag later onze eerste Carnibest maaltijd. Ik had er wel eens over gelezen, maar wat het nou precies was, dat wist ik niet. Vrouwtje kwam aan met een wit bordje met allemaal rode smurrie erop. Ik dacht eerst dat de kat van de buren eindelijk geslacht was, maar helaas....dat kreng loopt nog steeds rond. Ik weet ook niet of die zo lekker was geweest. Dit smaakte in ieder geval opperbest. We hadden nog wel wat moeite met kauwen en dat komt natuurlijk omdat onze tanden nog ingegraven liggen in onze bek. Daar komen alleen nog maar wat witte puntjes doorheen. De rest moet er nog uitkomen zegt vrouwtje. Gaat vanzelf! Die rode smurrie was vermengd met lekker warm water dus we konden er heerlijk op sabbelen. Wat ik wel een beetje jammer vond, is dat er geen opstapje bij het bord was. Zodat ik gewoon wat makkelijker in het bord kon klimmen. Ik moest nu toch wel een behoorlijke aanloop nemen om midden in het bord te landen. Mijn broers hadden precies hetzelfde probleem en het bord bleek ook nog eens te klein te zijn. We pasten er niet allevier tegelijk op. Dat was dus knokken voor de beste plek en uiteraard heb ik gewonnen.
Over een paar dagen zijn we 4 weken oud en dan duurt het niet meer al te lang dat we uit de werpkist mogen. Gisteren hebben we al geprobeerd of we er zelfstandig uit kunnen komen en het was Igor BIJNA gelukt. Die halve zool hing met zijn buik over de ingang van onze werpkist en kukelde er bijna aan de andere kant weer uit. Vrouwtje heeft toen snel de schuifpui van onze kist dicht gedaan. Zo'n soort van plankje wat erin wordt geschoven.
Nu moet ik echt stoppen met schrijven want mijn nieuwe vrouwtje zit waarschijnlijk al te wachten op de foto's dus ik slinger mijn laptop even aan om haar het een en ander te sturen. oh ja....voor ik het vergeet.....volgend weekend komen tante Els en de packleader op bezoek bij ons. Dan komt mijn "zusje" Floor ook mee en de dochter van Ebby ook. Da's een beetje verwarrend want de dochter van Ebby heet ook Abby....maar dan met een "A". Gelukkig komen ze alleen kijken naar ons....je moet er toch niet aan denken dat daar nóg een teckel zou gaan wonen!! Geloof dat de packleader een shock zou krijgen:) Ennieweis....we kijken er allemaal heel erg naar uit dat ze komen en tante Els neemt weer wat lekkers mee:)
Wordt vervolgd.....
26 april 2012
Helleu piepel ..ikke hier Isabella!!! Long taim no spiek! Vandaag hebben wij een zere bijzondere "beleving" mogen beleven. We gingen namelijk voor een maaltijd buiten de deur. Nou ja...buiten de werpkist dus eigenlijk. De grote baas kwam ons ophalen en ik dacht dus dat ik dan wel een soort van menukaart zou krijgen. Ik had al het e.e.a. opgevangen van spare-ribs dus dat leek me wel wat. Het begon al vrij onbeschoft, want mn baas haalde eerst mijn broers onder de zonnenbank vandaan. Hij heeft kennelijk nog nooit gehoord van "lady's first" of zo. Ik was gewoon echt als aller allerlaatste aan de beurt. Ik had geen idee wat de mannen nou precies te eten hadden gekregen maar ze kwamen wel met een heel ander uiterlijk terug. Praten deden zo ook al niet meer en het leek wel alsof hun kaken op elkaar geplakt zaten. Normaal hoor je ze wel als ze met z'n drieen om me heen drentelen maar ze waren nu verdacht stil. Ik wist nog niet wat voor kleur spare-ribs precies hebben, maar aan de toet van m'n broers te zien waren ze waarschijnlijk roze. Ze waren denk ik gekruid met iets van shampoo of zo...want er stond schuim op de bek van Igor toen hij terug kwam. Bovendien keek Igor niet al te vrolijk...ennuuuhh....de rest van de mannen ook niet. Eindelijk was het mijn beurt. Trek dat ik had...pfieuwww. ik had ook heel bewust even niet meer onder de Campinafabriek van m'n mama gehangen. Je moet er toch niet aan denken dat je buik helemaal vol zit terwijl je uit gaat eten. Mijn baas haalde me op en op het aanrecht lag een mooie bruine fleece voor me klaar. Ik zag nog geen pan op het vuur en ook de grill stond uit. Vreemd allemaal. Vanuit mijn rechter ooghoek zag ik vrouwtje wel met een lang ding aan komen zetten. Daar zat iets in wat leek op de kleur die ik rondom Igor z'n bek had gezien. Het was een soort van spuit!!! Maar spare-ribs passen toch helemaal niet in een spuitje????? Die fleecedeken was allemaal fake. Ik was er gewoon ingeluisd. Baasje zette me op de deken en die grote spuit van de vrouw kwam steeds dichter en dichter bij. Neeeee...stoppppp...Ik wil dit NIET!!! Mijn moeder is een prinses dus ik ben ook een soort van Koninklijk...ik wil spare-ribs!!!! Maar de vrouw had helemaal geen medelijden met me. Ik heb nog gevochten en mn kaken op elkaar gehouden. Met alle kracht heb ik geprobeerd om m'n lippen op elkaar te houden, maar er zat zo'n stom uiteinde aan het spuitje wat precies in m'n mondhoeken pastte. Kolere wat een enorme hoeveelheid roze bagger zat er in die spuit zeg. Ik ging er zo ongeveer van over m'n boord! Maar vrouwtje was hardnekkig en die baas....pppff...die zat er nog foto's van te maken ook. Sta ik zeker op m'n voordeligst op..NOT! Ik heb me uiteindelijk maar overgegeven aan dit brute geweld en de roze "spare-ribs" verdwenen via m'n bek zomaar in m'n buik. Ik mag toch hopen dat ik er geen roze drollen van ga draaien. De baas heeft me weer teruggelegd onder de zonnenbank bij mijn broers en die lagen gestrekt op hun rug en kwam niet meer bij van het lachen. Ik hoop dat die roze smurrie toch snel van mijn snorreharen verdwijnt. Begin mei komt namelijk mijn nieuwe teckel-vrouwtje op bezoek en dan moet ik er toch helemaal op en top uitzien! Met m'n broers praat ik voorlopig even niet meer. Ik snap ook niet waarom wij dit vieze spulletje al kregen en de kinderen van Coco nog niet. Mama zegt dat dit alles met de leeftijd te maken heeft en dat mijn nichtjes en neefjes dit weekend "uit eten" gaan. Wij zijn al een paar dagen ouder en ons volgende bezoekje wordt er eentje aan de pedicure. Dat zal ergens dit weekend gebeuren. Bel de limousine verhuurservice maar vast, want ik wil natuurlijk wel op stand vervoerd worden!
Wordt vervolgd .....
22 april 2012
Goedemorgen Nederland! Wat is hier aan de hand? Word ik hier gestoord in mijn zondagochtendslaap. Mijn kinderen helemaal de draad kwijt en die hadden al een soort van shock gehad gisteren. Ik heb ze niet voor niets onder de deken begraven! Dit bij gebrek aan een zonnescherm! Wat er loos is? Nou als moeder van 1 dame en 3 heren heb je het niet geheel makkelijk. Afgezien van het feit dat je echt de héle dag alleen maar aan eten denkt en het woord "Carnibest" als een soort van rode draad door je hoofd loopt, heb je als versbakken teckelmoeder nogal wat aan je hoofd.
Zo zijn mijn kinderen echt helemaal idolaat van de zonnebank waaronder we samen liggen, maar ik ben dus vergeten om zonnebrandcreme voor ze te kopen. Hun velletjes glanzen de zon tegemoet, maar we moeten er toch niet aan denken dat er brandblaren op komen. Ik heb me een versuffing geshopped, van het kruidvat naar de Trekpleister, maar kon nergens slagen. Dan moet je toch een oplossing verzinnen. Gelukkig ligt onze hele werpkist vol met dekens en ben ik inventief genoeg. Ik voelde de bui al aankomen gisteren. De oogleden van een paar pups begonnen gisterenmorgen al te trillen en dat is toch vaak een teken aan de wand voor mij dat het niet meer heel erg lang duurt voordat ze uit hun doppen kunnen kijken. En dan begint het gesodemieter voor mij pas écht! Ze zien wat van de wereld en gaan op ontdekkingsreis. En ik maar rennen om het hele spul hier bij elkaar te houden. Dus ik had de oplossing gevonden. Men neme de bovenste fleecedeken....stoppe hem in de bek...met de achterpoten duw je je kinderen richting rand...en dan in 1 flitsende beweging... parkeer je al je kinderen, terwijl je in een soort van duikvlucht zit met je fleecedeken..ónder die deken. Je positioneert ze dan nog even op leeftijd (of zoiets) en laat de deken vallen! Het gevolg is dan, dat vrouwtje bij ons komt en begint te roepen: "waaaaar zijn de pups??? En waaaar is Zazou?? Ja dom mens...als jij ons niet voorziet van een factor 30, dan moet ik hier zelf maatregelen nemen.
Verder groeien ze als kool! De melk is niet aan te slepen en ik moet echt weer met de leverancier praten voor nog méér melk. Aanstaande dinsdag zijn m'n kinderen 2 weken oud en dan ben ik nog maar op de helft van mijn melk-donor-periode, Dan duurt het nog hele 2 weken voordat die bouwvakkers van mij afgespeend worden op de Carnibest. Ik kan eigenlijk nu al niet meer wachten. Ergens volgende week mag ik toch hopen dat vrouwtje de nageltjes gaat knippen van het grut. Ze beginnen nu te kruipen en als die nageltjes te lang worden, dan trekken ze mijn hele zelf ontworpen anti-zonne-bank-creatie omver. En ik telkens maar weer opnieuw beginnen. Dat zeg ik!! Het leven van een teckelmoeder gaat niet over rozen...
Wordt vervolgd....
13 april 2012
Nadat de pups (en wij ook) de afgelopen 2 dagen lekker waren bijgekomen, was vandaag het eerste weegmoment aangebroken. Normaal gesproken wegen wij de pups meteen na de geboorte, maar dit is meer om ónze nieuwsgierigheid te bevredigen dan dat er een noodzaak toe is. Zeker als de kleintjes meteen bij moeders gaan drinken en de smakgeluiden elk ander geluid overstemmen...dan zit dat gewicht wel goed. Tijdens dit weegmoment worden uiteraard ook de eerste statiefoto's gemaakt van het gezelschap en nemen ze even de tijd om zich verder voor te stellen in een soort van Teckel-Pers-Conferentie.
Als eerstgeboren stelt zich aan U voor..... Igor-Zazou van 't Rief , 3 dagen oud en een gewicht van 272 gram. Daarmee ook meteen de zwaarste van het veld. We hadden wat problemen om de mannen uit elkaar te houden omdat het onwijse look-a-likes van elkaar zijn. Igor viel op, omdat je zijn buikje tijdens het drinken ronder en ronder zag worden. we kregen even een "ik plof uit elkaar"gevoel. Igor heeft een superstrakke aalstreep over zijn rug lopen, precies zoals dat hoort.
Als tweede van deze persconferentie stellen wij aan U voor..... Ian-Zazou van 't Rief . Met zijn gewicht van 246 gram, is Ian de lichtste reu van het geheel. Ian is duidelijk al bezig met het aftrainen van zijn lijfje om een mooi sixpack te creeren voor als hij groot is. Intensieve training doet hem van tepel naar tepel kruipen. Hij kan geen keuze maken. De grootste melkfabriek ligt helemaal achteraan maar daar is vaan broerlief Igor steeds te vinden. We hebben lang....heel lang gekeken en gezocht naar de verschillen en we menen te hebben ontdekt dat de aalstreep op de rug van Ian ietsjes breder is en dat hij iets donkerder is van kleur. Het kan echter ook zijn dat Ian bovenop de rest heeft gelegen tijdens zijn kluunactie en zo wat dichter bij de zonnebanklampen lag.
Dan nu de enige dame van het span. Haar Koninklijke Hoogheid Isabella-Zazou van 't Rief . Met haar tengere figuurtje, teckelmaat 34, en een gewicht van 220 gram, kan zij zo mee doen met Teckels Next Top Model. Isa staat haar mannetje wel tussen de andere banjers. Ze mag dan wel de kleinste zijn, maar zoals het hoort voor een dame, zoekt ze via sluiproutes haar weg naar het witte genotsmiddel. Je ziet haar soms onder de mannen doorkruipen, plat op haat buik en zo het beste plekje in beslag nemen. Zelfs BIG Igor heeft hier niet van terug. Het voordeel van een dame in dit geheel was voor ons toch wel dat we haar er makkelijk uitpikten. 1 blik was voldoende.
Last but not least hebben wij Indiana-Zazou van 't Rief gewogen. Met 252 gram zit hij er mooi tussenin. Aan het gewicht konden we zien dat hij wel de 3e reu moest zijn, want ze zijn werkelijk waar niet ut elkaar te houden (nog niet). Zazou zat tijdens de hele persconferentie in haar rode bed te wachten totdat haar kinderen stuk voor stuk weer terug werden gebracht. Nadat we ze weer bij haar hadden neergelegd, werden ze stuk voor stuk op echtheid gecontroleerd en uiteraard schoongelikt. (We hadden toch echt onze handen gewassen). Toen ze ervan overtuigd was geraakt dat ze ze echt alle vier terug waren gekomen, had ze vrede met deze actie en werd de melk-winkel weer geopend. uitgeput en dorstig schoven de mannen en dame aan "tafel" voor een romige lunch. Zazou had ondertussen een schoon bed gekregen en ze was dit alweer helemaal naar eigen smaak aan het opmaken. In haar enthousiasme heeft ze de pups begraven onder de schone deken en toen ze wilde gaan liggen, zag ze dat ze alle 4 weg waren. De zoektocht kon opnieuw beginnen en nadat we hadden helpen zoeken en alles weer bij haar neer hadden gelegd, was het oke, en deden ze alle 5 hun ogen dicht.
Wordt vervolgd........
10 april 2012
Hier het verhaal van de verdwenen 3 pups. Ik als enig overgebleven pup probeer jullie uit te leggen wát er precies is gebeurd.
Het begon allemaal vanmorgen toen baasje en vrouwtje ons wakker maakten. Mijn mama Zazou lag nog prinsheerlijk te slapen in de werpkist en bij mijn 2 broers en mijn zusje en mij was het ook nog aardedonker. Ik hoorde vrouwjte wel zeggen ´kom Zazou...wakker worden en een plasje doen´ maar aan het geschud van onze slaapplek merkte ik al dat er weinig beweging in het schip zat. Mijn mama ging wel even heel snel naar buiten maar ging nog veel sneller weer naar haar rode kist met de zonnenbanklamp.
Het duurde niet zo heel erg lang voordat ik een héél klein gaatje met licht zag. Het begon helemaal te rommelen in ons schip en ik riep mijn broer Igor toe ´Hei jongen....hoe gaat het daar achteraan?' Igor gaf aan dat hij wat last had van "tocht" maar voordat hij uitgepraat was, zag ik hem ook verdwijnen door dat gaatje met licht. Zijn kont ging als eerste en de blik in zijn ogen was het laatste wat ik zag!. Ik heb mijn nachtkijker nog opgezet, maar Igor was gewoon echt verdwenen!!!!! Snel zwom ik naar mijn zusje Isabella (roepnaam Isa). Ik vroeg haar of zij Igor ook had gezien en ik zag dat ze lichtelijk in shock was. Ze wist nog wel te vertellen dat het haar was opgevallen dat er ineens veel meer ruimte in het schip was en dat ze ook iemand had horen praten aan de andere kant van de lichttunnel. Ze heeft ook flitsen gezien en vermoedde dat het misschien aan het onweren was daar. Ik adviseerde haar om de paraplu alvast te pakken, maar eigenwijs als vrouwen zijn..............
Ik zat daar maar in mijn latex pak een beetje te dobberen en Isabella keek me met haar groten ogen aan. Plotseling, nadat we net waren bijgekomen van de mistereuze verdwijning van Igor, zag ik dat Isabella mij haar billen toe draaide. Ze begon wild met haar pootjes te spartelen en vedween in no-time door hetzelfde gat waardoor ook Igor was verdwenen! Wat was hier aan de hand???? Zo goed en zo kwaad het ging zwom ik in mijn latex pak naar mijn enig overgebleven broertje. Ik zag de angst in de ogen Ian! Op zich was zo'n gigantisch zwembad voor ons tweetjes wel ideaal, ,maar we werden toch wel een beetje benauwd dat ons eenzelfde lot te wachten stond als Igor en Isabella. We besloten om elkaar in een soort van lepelte lepeltje vast te houden. Ian legde zijn kop tussen mijn achterpoten en andersom ook. Onze staarten konden we als een soort van lasso gebruiken om ons goed vast te knopen. Ze hebben we een hele tijd rondgedobberd met z'n tweetjes. Buiten hoorden we nog meer stemmen en het onweer werd erger en erger....het hield maar niet op!!!
De golven namen toe en Ian begon te roepen dat hij het niet eer hield. Ik voelde de lasso als een scheepstouw van me afglijden en ik riep Ian toe dat hij vol moest houden, maar het heeft niet geholpen. met veel kracht werd hij helemaal naar de achterkant van het schip gezogen. Ook hij draaide, net als Isabella (hoe zou het met haar gaan?) Ian ging als een speer met zijn hoofd het eerst naar het lichtpuntje. Tjonge wat had hij de vaart erin. Buiten hoorde ik een mannenstem roepen ' Goed zo Zazou....het is jongetje Son...Zazou wisselt het mooi af'.
Ik keek tussen mijn achterpoten en zag behalve het puntje van mijn staart toch ook echt iets anders zitten. Helemaal niet afwisselend....ik blijf lekker hier binnen zitten. Maar ook voor mij hield het op. Met mijn laatste krachten heb ik geprobeerd me vast te klampen zodat ik het zinkende schip niet hoefde te verlaten, maar mijn nieuwsgierigheid heeft het toch gewonnen. Ik heb me overgegeven aan de enorme krachten van het noodweer buiten. Ik voelde dat ik achterstevoren werd getrokken en richting licht gleed. Het luik ging open, ik had mijn paraplu al in mijn poot maar die ben ik onderweg verloren. De ingang was wel heel klein. hoe moest ik daar in vredesnaam met mijn enorme hersenpan doorheen??? Maar volgens mij was dit het gat hetzelfde als waar mijn broertjes en mijn zusje door waren verdwenen. Voordat ik verder kon denken, viel ik....hééééél diep...en de landing was héééél zacht. Hei...wow...die koppies kende ik! Daar waren Igor, Isa en Ian...jow....en van wie was die enorme tong??? ik werd gelikt dat het een lieve lust was. Mijn latex pak scheurde van alle kanten open en ik bleek nog vast te zitten aan een soort van tuinslang!!! ik zag een paar enorme tanden op me af komen. Ze begonnen te knagen aan mn pak en ook de tuinslang moest het ontgelden. He onweer bleef maar doorgaan en de flitsen bleven komen...maar de regen....die bleef uit. Waar was ik terecht gekomen???? Ik keek om me heen en zag een prachtig rood huis met allemaal zachte dekens. Boven mijn hoofd brandde een soort van zonnenbank en ik ging meteen languit op mijn rug liggen om een beetje bruin te worden. Maar die grote tong had andere plannen met mij. Ik werd naast mijn broertjes en zusje geplant en voelde een soort van douche op me afkomen. Een douche met witte smurrie.....uuuh....wat wel heel lekker was. Ik zag dat de rest van mijn familie geen tijd voor mij had omdat ze van die douche aan het drinken waren. Daar had ik dus geen paraplu voor nodig gehad. Dat voorbeeld van mn broers en zus heb ik maar gevolgd. Die mevrouw die het onweer had veroorzaakt, bleek het vrouwtje te zijn met een soort van camera. Moet ze maar niet te vaak doen, want dat doet goed zeer aan je ogen.
Ik kan me even niet langer vrij maken, want ik moet weer richting melkfabriek!!!!
Laterrrrrrrrrrrr................................