Ruwhaar Teckelkennel van 't Rief

Gefokt op schoonheid en karakter

08 juli 2016

Helllloooo Peeps….It’s me…Vicky in the house!
ik ben niet zomaar een Teckel, maar een hele speciale. Ik heb 9 weken gewoond in een soort van grot, zonder elektriciteit maar daarvoor wel met heel veel “water” om me heen. Dat het donker was in de grot vond ik niet zo erg, daar raak je aan gewend.

De eerste weken had ik nog gezelschap in mn onderkomen, maar tijdens de verhuizing naar onze nieuwe woning is er iets niet helemaal goed gegaan. M’n medebewoner heb ik daarna nooit meer gezien.

Ongeveer anderhalf week geleden, toen ik net lekker lag te slapen in mijn waterbubbel, zag ik ineens het licht. Er kwam een grote schaar de grot binnen en de buitenmuur werd gewoon helemaal opengeknipt. Ik keek omhoog en zag een meneer en mevrouw kijken en ze riepen alle twee “hallo kleintje…welkom op deze wereld”. Nou ik snapte er geen fluit van en dat felle licht deed echt zó zeer aan mn ogen, dat ik die maar meteen weer gesloten heb.

Ik werd opgetild en in een soort van vitrinekast gelegd waar het heerlijk warm was.

Het duurde niet lang of het raampje van de kast werd geopend en er werd iets bij mij gelegd wat wel wat op mij leek, maar wat minstens 50x zo groot was als ik. Later kwam ik tot de ontdekking dat dit mijn mama was. Mijn papa had ik nog niet gespot…die was vast even z’n benen strekken.

Na een klein half uur kwam ik uit de kast…en werd ik samen met mijn mama in een grote doos gelegd. Dat vond ik niet zo’n strak plan omdat mijn mama steeds bovenop me ging liggen. Dus mama bleef in de doos en ik mocht in een fleecedeken waar een warme fles in zat bij een meneer op schoot. Die meneer had een eigen chauffeur, want hij ging achterin zitten.

Ik kwam er al vrij snel achter dat we naar een nieuw huis gingen….ja..dat moest ook wel….want de grot was helemaal vernield!!

Ik werd onder een soort van zonnebank gelegd met mijn moeder en ik maakte kennis met wat later de “Campina fabriek”  bleek te zijn. Ik had al snel een tappunt gevonden en begon te lurken alsof m’n leven ervan af hing (wat later ook zo bleek te zijn)

Dat was wel zwaar werken zeg. Hoe hard ik ook zoog…er kwam amper wat uit. Ik heb echt onwijs mijn best gedaan maar dat moest van veel te ver komen! Omdat je zonder melk geen spierballen kunt kweken, had mijn personeel inmiddels nep-melk gekocht bij de dierendokter.

Ik was wel heel benieuwd hoe ze die nep-melk nou in mijn moeder zouden krijgen. Misschien met een trechter via de voor- of de achterkant. Kwestie van vol laten lopen…toch?

Maar in plaats daarvan werd ik onder de zonnebank weggeplukt en kreeg ik een vies rubber ding in m’n bek gestopt. Ze zouden MIJ toch niet vol laten lopen??? Ik heb me stevig verzet, maar het mocht niet baten. Langzaam liep ik vol met die witte troep….maar ik moet zeggen…vies vond ik het níet! En het personeel beloofde dat ik er spierballen van zou krijgen. Nou een beetje vrouw heeft een six-pack…dus laat maar doorkomen die vloeistof!

Mijn personeel heeft me zo’n 8x per etmaal vol laten lopen en guess what….ik werd sterker en sterker en op een bepaald moment….ergens om 4 uur ’s nachts zat het personeel beneden met de fles en had ik lekker mijn hele buik vol laten lopen bij het tappunt van m’n mama.

Ik heb er wat moeite voor moeten doen, maar het is me gelukt om de Campina fabriek van een faillissement te behoeden. Nu drink ik lekker bij mijn mama. Ik moet wel heel vaak aangelegd worden door mijn personeel, want als je niet genoeg vraagt aan je moeder, dan krijg je gewoon niets meer.

Ik sabbel me dus een versuffing zodat mijn gespierde Teckel-billen nog beter tot ontwikkeling komen!

Over een aantal dagen schijnen mijn ogen open te gaan. Die zitten nog steeds dicht geplakt met iets wat “Duck-tape” heet. Ik weet niet wat die eend hier nou weer mee te maken heeft.

Nou peeps…ik ga ff verder waar ik mee bezig was….het trainen van m’n six-pack”

Laterrrrrrrrrrr