30 mei 2019
Half maart zijn ze geboren...eind mei zijn ze verhuisd. Ik kan wel zeggen dat dit de meest bijzondere periode in ons bestaan als “fokker” van de laatste 12 jaar is geweest! Het begon allemaal al ergens begin 2018....een wachtlijst voor een pup...welke fokker (blijft een naar woord) heeft hem niet. En dan gaat het in de zomer van 2018 fout…Ernstig fout!! Veel verdriet ......maar ook veel van geleerd!
Mensen blijven (heel begrijpelijk) niet langer wachten want we zijn maar heel “klein” dus een nest laat weer lang op zich wachten.
De betrokkenheid is groot...en het wachten is op de eerste loopse dame...Fabienne. En ze wordt van alles...maar NIET loops. De natuur kun je niet sturen dus Ron en ik proberen orde op zaken te stellen in een jaar vol emoties op familie- en op Teckelgebied....de 6 meisjes zijn onze grote troost...loops of niet loops.
En dan......eind 2018.....Xarah wordt loops...het is besmettelijk want Pitou volgt ook...en Tess....én Fabienne. En euhh...ook Zazou van ruim 12, maar die geniet logischerwijs van haar AOW.
En zo heb je anderhalf jaar niets en zo heb je 3 nesten. Ja ....het eerste nest van Xarah ging fout maar die stoere meid liep binnen een paar weken weer in het bos…En wij??? Wij zorgden voor 13 pups...3 mamma’s, 2 senioren en voor Xarah….en oh ja…ook voor elkaar!
Wat hebben we genoten! Ik probeer altijd alles voor 200% goed te doen (mijn grote valkuil...niemand doet het perfect...ook ik niet)
Maar dit was zó speciaal dat ik bijna zeker weet dat dit nooit meer gaat gebeuren!
We hadden een wachtlijst van meer dan 30 personen. Toen belde daar iemand uit (nieuw) Zeeland en hij had Ron aan de telefoon. Ik had een “Son-dag” en was pas laat ‘s avonds thuis. Ik hoor het Ron nog zeggen: “ik had me nou toch een fijn gesprek!”
Ik vragen of hij wel had gezegd dat de wachtlijst gesloten is. Ja dat had hij wel maar deze meneer was wel heeeeel enthousiast en wilde hoe dan ook een mail sturen.
Nou die heb ik gehad...en het bleef niet bij die ene...een hele CV kwam voorbij, met daarin uitgebreid verteld wat hem en zijn vrouw tot goed personeel maakten. Zijn vrouw wilde de pup het liefst...ach en hij vond het ook wel leuk. De beste man blééf maar U tegen me zeggen. (En ik maar antwoorden in de “jij en je variant”😂) Ik stelde voor dat ze maar een keer mee moesten gaan naar een wandeling die we redelijk vaak organiseren....en dat deed “de meneer” en “de mevrouw die eigenlijk de pup wilde” ook.
En ze kwamen….dronken na afloop een “Leffe Tripel en een wit wijntje” en verdwenen nooit meer van het toneel. Vele kilometers hebben we gezamenlijk afgelegd en de “de meneer" en "mevrouw” kwamen trouw elke keer uit (Nieuw) Zeeland om te wandelen met een van de vele “lease-Teckels”. Na wat geschuif op de wachtlijst (want er stonden ook mensen al een half jaar of langer op en precies zo lang had ik ook al niets van die mensen gehoord of gelezen) werden de “Meneer en Mevrouw” het personeel van knappe Bowie...en wat zijn we daar blij mee.
De CV was meer dan toereikend en 3x raden wie na de kennismaking met Bowie absoluut niet meer aanspreekbaar was....precies!!!!! De “meneer”😂😂 Die zat in zijn eigen bubbel…. samen met Bowie en hij hoorde en zag niets meer 😂 Zelfs zijn vrouw niet 😂
En dan “theatervereniging Gieten” Ze stonden lang…heeeeel lang op onze wachtlijst en de 2 kinderen (ik noem geen namen Jutta en Sven) die wisten van niets. Maar dan ook écht van niets. Als ik met het personeel, later ook wel “het blauwe gevaarte” genoemd, appte (zie de avonturen van Emil), dan moest dat stiekem. Dan worden de pups geboren (foto’s stiekem appen)….worden er afspraken gemaakt om te komen uitzoeken (je zal maar de keuze hebben uit 5 reuen en alles moet stiekem) en uiteindelijk is de grote dag daar dat je je pup uit gaat zoeken. Welk verhaal hang je dan op aan je kinderen zonder dat deze iets gaan vermoeden. Tuurlijk…als je in Gieten woont dan zeg je gewoon dat je boodschappen gaat doen in Duitsland. Maar waarom pak je dan de “afslag Erica?” Nou daar woont gewoon de nieuwe collega van papa (?) en daar gaan we een bakkie doen (FOEI!!!…liegen mag niet!!)
Dan dient meteen het volgende “probleem” zich aan…..hoe verklaar je de kennel-delen in je tuin als er 6 Teckels binnen lopen? Dineke had de oplossing: “zeg maar dat daar de Jack Russels zitten…die vind Jutta afschuwelijk en ze zal vast een vies gezicht trekken”.
Zo gezegd zo gedaan. De auto wordt op de oprit geparkeerd….mijn “collega” en vrouw inclusief 2 redelijk ongeïnteresseerde kinderen stapten uit en we gingen in de tuin zitten…BINNEN de kennel-delen en al snel kwam de vraag van Jutta….”waar zijn die kennel-delen voor?” Nou Jutta….we hebben Jack Russels en….”wát??? Back Russels??? IIEEKKSSS!!!!
Oh ik begrijp dat je die niet leuk vind? “neeeeeee écht niet!!!!!!” (oke……zat geen woord Spaans bij 😂)
Met Ron had ik afgesproken dat hij op mijn teken de deur open zou doen om de 13 “Jack Russels” naar buiten te laten. Dus toen ik dat riep werd ik aangekeken door Jutta met een blik en een denkbeeldige tekst ballon boven haar hoofd waarin ik kon lezen “Mens laat die deur dicht…je spoort niet!!!”
En toen ging die deur open en kwam er 13 “Jack Russel” pups uit en werden de ogen van Jutta en Sven zo groot als bierviltjes en was Jutta even stil (bleek later toen we haar vaker hadden gezien dat dit vrij zeldzaam is)
Ik hoorde nog vaag een opmerking “maar dit zijn toch geen Jack Russels? Dit zijn Teckelpups!!! Alle sluizen (behalve die van mijn “collega”…de nuchterheid zelf…heerlijk) waren inmiddels geopend (Dineke had me gewaarschuwd de tissues klaar te leggen) en Dineke kreeg het nog amper uit haar mond …”jaaa….en we mogen er eentje uitzoeken”.
Vervolgens komt mijn “collega” naar me toe, geeft me een hand en zegt: “Hoi…..Ik ben Ronald” waarop de ogen van Jutta en Sven er bijna uitrolden…wááát??? Kennen jullie elkaar niet??? Dus jullie zijn geen collega’s?? Eeueuh…nee…..we hebben elkaar nog nooit gezien!
We hebben heerlijk genoten die middag en de keuze viel op Emil die ook nog eens zijn stamboom-naam mocht houden…heel speciaal!!!
De bevalling van Pitou wil ik wel even belichten. Dat was namelijk een hele bijzondere. Onze beresterke Pitou begon te bevallen en zonder theatraal Teckelgedrag was de eerste pup in beeld….en die bleef in beeld…..héééél lang in beeld….er kwam geen eind aan!!! Ron en ik keken elkaar aan…wát was dit?? Nou ja…gewoon….een wat grotere pup…Demi genaamd en later omgedoopt naar Lola. Vervolgens komt daar een gitzwarte kop naar buiten met bruine plakjes ontbijtkoek boven zijn ogen…en die was nóg groter!!! Welkom Dino!!!! 2 van die Vlaamse reuzen vullen een moederbuik behoorlijk! Zou er nog een pup inzitten??? En we waren nog niet “uitgevoeld” bij Pitou toen Dorelotje er met 30 km/uur achteraan gevlogen kwam!!! Een mini pup!!!!!!
Zoveel verschil binnen 1 nest hadden wij nog nooit gezien! Op zich heel grappig, maar wat deden die 2 bullebakken? Elke keer als Dorelotje net lekker aan de Campina bar hing, kwamen óf Dino (meestal Dino😂) en Lola van de onderkant aangewaggeld en duwden ze Dorelotje met hun bullebakken-koppie zó zonder pardon van de Campina-nippel af! Je hoorde nog nét geen “PLOP”
Dus we hebben de fles maar ter hand genomen en naast het oneindig aanleggen van Dorelotje hebben we haar bij-geflest. Nou ja …WE???…ik dus. Mevrouw Dorelotje accepteerde van niemand anders de speen. Sterker nog….als er iemand meekeek met het flessen (want oh het is zo leuk) dan tufte mevrouw die speen weer uit!!!! Gelukkig niet gefocust op haar personeel en ook helemaaaaaal geen voorkeur voor een persoon! Officieel heet ze Doortje…haar roepnaam is Lotje, maar vanaf het begin wordt ze al “Dorelotje” genoemd en die naam raakt ze waarschijnlijk nooit meer kwijt 😂
En zo zaten we in een rollercoaster van puppy’s en het daarbij behorende bezoek, (gelukkig hadden we alle twee 6 weken vakantie opgenomen) een enorme logistieke uitdaging om alles op rolletjes te laten lopen, met als hoogtepunt voor mij toch wel de socialisatie-middag met álle pups en ál het personeel in Ruinerwold bij de “Natte Neuzenhoeve” waar ze een hele serieuze heuse puppy-playground voor alle pups hadden neergelegd.
Een super middag die TOP was georganiseerd door Maaike van de Natte Neuzenhoeve en waar nog lang over nagepraat is! Ik weet zeker dat ik dit erin ga houden voor alle nesten die in de toekomst in het voorjaar of in de zomer nog gaan komen!
Tijdens deze middag waren Hoffotograaf Emil en zijn “assistent” Remco uiteraard ook aanwezig voor de foto-shoot, waar eigenlijk veel te weinig tijd voor was. Maar wat heeft Emil weer een vakwerk afgeleverd!!!!! De mannen horen inmiddels zo ongeveer bij onze Rief-inboedel!! Zonder onze “Rief-crew” was dit sowieso niet mogelijk geweest!!!
Voor mij de ideale gelegenheid om te kijken naar de interactie tussen personeel en pup, om de info-mappen die altijd alle pups bij ons meekrijgen al op voorhand uit te delen (TOP idee Remco!!)
Zo kon het personeel zich alvast inlezen en hoefde ik bij het ophalen niet 13x hetzelfde riedeltje af te steken.
Het paasweekend was er ook een om niet meer te vergeten! We hadden práchtig weer, konden in de puppy-tuin zitten en met in totaal ruim 20 man bezoek tijdens dat weekend hebben we genoten!!!! (en waren we ook na afloop gesloopt😂😂)
En dan gaan de eerste pups weg….tijd om uit te vliegen. Is dit moeilijk voor ons? Nee….zeker in dit geval niet. We hadden al lang, heel lang van te voren contact met het personeel en ook tijdens de 9-10 weken bij ons was er veel contact. Een aantal pups gingen naar personeel waar al een (Rief)teckel woont, een aantal pups naar personeel die nu voor het eerst een hondje hebben. We hebben een app-groep wat inmiddels meer op een kippenhok lijkt en als je even niet oplet, mis je gewoon 86 berichten! Maar ook dat zal minder worden!
Niets zo leuk voor ons (Ron dan weer via mij want dat is een digi-beet) om contact te houden met het personeel en zo nog vaak onze pups terug te zien.
Facebook is in die periode ontploft. Hetzelfde geldt voor Instagram (en nog steeds) Valt mee dat Marc Suikerberg me nog niet gebeld heeft😂😂 De puppy-aanvragen komen inmiddels ook uit Japan (ik heb gehoord dat ze in Azië hele andere dingen doen met honden…iets met de wok....dus laat maar zitten) maar de kracht van social media is duidelijker dan ooit!
De opmerking “wat zul je in een gat vallen” heb ik veelvuldig gehoord, maar nee mensen….niets is minder waar. 10 weken zo intensief voor pups zorgen vergt veel energie en nu is er weer tijd voor andere dingen. Dingen die ik ook erg leuk vind om te doen. En in de wetenschap dat onze pups super terecht zijn gekomen, kunnen wij dat prima loslaten. Bovendien waren dit niet de laatste pups….maar wel even voor de komende anderhalf jaar!
Ik ben ontzettend blij met- en trots op het personeel van deze 3 nestjes! Ondanks het voorwerk wat ik heb gedaan m.b.t. het enten op maat, lopen ze best tegen hobbels en onredelijkheden aan. Maar ze gaan met het enten op maat van hun pup stug door….want de “fokker” heeft gezegd dat het zó moet dus doen we dat zo!!!! Daar ben ik jullie allemaal erg dankbaar voor!!!!
Ik kan er nog veel over schrijven over deze laatste 10 weken…..maar voor nu laat ik het hier even bij. Er moet nog een nieuw dagboek aangemaakt worden voor Emil….dus hoppateeee…..snel aan het “werk”!!
