Ruwhaar Teckelkennel van 't Rief

Gefokt op schoonheid en karakter

Pups van Ebby

15 mei 2015

Na een onrustig nachtje (van woensdag op donderdag) begon onze hemelvaartsdag niet dauwtrappend. Niet dat wij van fietsen houden of zo.
Het werd al vrij snel duidelijk dat Ebby “Hemelvaarts-kindjes” zou krijgen en dat was voor ons wel een beetje speciaal. Op hemelvaartsdag, enkele jaren geleden, is namelijk ons allereerste nestje geboren van de mama van Ebby. Dit ging destijds niet geheel vlekkeloos en daar was een keizersnede voor nodig, maar daar waren we nu even niet mee bezig.
Ebby was al de hele ochtend aan het spugen en aan het “ kontedraaaien”. Nou is Ebby altijd vrij onrustig tijdens een worp dus we zijn wel wat gewend van haar.
Om 09.30 uur begonnen de weeën langzaam vorm te krijgen. Anderhalf uur later kreeg Ebby persweeën en was de eerste pup in beeld (letterlijk)
Het was al vrij snel duidelijk dat we tegen een paar puppy-billen aan zaten te kijken. Verdorie…wéér een stuit!!! Ron kreeg het enigszins benauwd en zag de bui al hangen. Ik heb me eigenlijk geen seconde bedacht en toen ik ook maar enigszins grip had op de (gladde) billen, heb ik tijdens een wee getrokken. Ebby vond dit uiteraard alles behalve prettig, maar met de laatste pup van Ushi nog op m’n netvlies, had ik geen andere keuze.
Tot onze grote opluchting plopte de pup eruit. Als de wiedeweerga heeft Ron de pup ontdaan van het vlies en ben ik de luchtwegen schoon gaan zuigen (met een speciaal apparaatje)
De pup had het duidelijk een beetje benauwd gehad en in het vruchtwater gepoept, maar godzijdank ademde deze kleine meneer meteen. Ik heb hem voorzien van een druppeltje Nutridrops voor een energie-boost en dat doet z’n werk wel altijd.
Ron en ik keken elkaar aan en dachten hetzelfde….laat deze stuit geen voorbode zijn voor de rest van de bevalling!
Na een tukje van een uurtje diende pup nummer 2 zich aan om 13.00 uur en gelukkig ging dit heel wat beter. In een perfecte snoekduik, met de pootjes strak langs het koppie voor de perfecte aërodynamica vloog pup nummer 2 de wijde wereld in. Wederom een man en de spanning moet bij Anneke enigszins gestegen zijn op dat moment aangezien zij graag een dametje wilde. Een zusje voor grote broer Shaffy.
Maar een half uurtje kwam wederom in een snoekduik pup 3 ter wereld…en deze keer was het een dame!
En toen vond Ebby het welletjes. Ze besloot te gaan slapen en daar was ik wel een beetje jaloers op. Ik heb m’n luie stoel gepakt en ben bij haar gaan zitten en heb gewacht….en gewacht….en nog langer gewacht.
Ebby bleef slapen….en nog langer slapen. We voelden toch heel duidelijk nog een pup. Nou zat die pup daar lekker warm en droog. Nou ja droog…in een vlies is het behoorlijk vochtig, maar toch…geen probleem verder.
Na ruim 3 uur slapen heb ik de Oxytocine maar uit de koelkast gehaald. Dankzij een meewerkende apotheek hier in Erica ben ik altijd wel voorzien van injectiespuiten en naalden, dus de spuit was gauw “ gevuld” en aangezien de rugspier ook nog steeds op dezelfde plek zit, was dit allemaal geen probleem.
Op stal heb ik laatst een gesprek gehad met een “stalgenoot” die tevens dierenarts is en de Oxytocine kwam ter sprake. Dus ik vertelde dat ik meestal zelf 1 ml intra musculair spuit. Zegt ze ‘ooh…wat veel….een paard krijgt 3 ml en die wegen 600 kilo…hoe zwaar zijn jouw teckels?’
Eeueuuh…nou inderdaad, het was dus 0,1 ml. Een bijna te verwaarlozen hoeveelheid. Maar ik had de spuit amper in de rugspier van Ebby geplant, of ze kreeg weeën.
Deze zetten gelukkig goed door, want pup nummer 4 lag ook in een stuit. Door de persdrang en wat hulp van mijn inmiddels getrainde handen kwam deze jongeman snel ter wereld.
Een tijdje hebben we gedacht dat er nog een pup kwam, maar de bobbel in haar buik zal wel onderdeel hebben uitgemaakt van haar ingewanden. Ik weet niet wáár die de laatste week gezeten hadden, maar ze gingen zo langzaamaan weer op hun normale plek liggen.
Zowel bij Ushi als bij Ebby was het “eetprobleem”  van de laatste weken meteen over. Ushi had ondanks haar slechte eetpatroon niet al te veel ingeleverd aan figuur. Ebby daarentegen was erg dunnetjes, dus zij krijgt nu 4 (kleinere) maaltijden per dag. De pups vergen het nodige van de moeders, dus goede voeding is heel belangrijk nu…en daar is geen gebrek aan!
Wordt vervolgd….