Ruwhaar Teckelkennel van 't Rief

Gefokt op schoonheid en karakter

6 januari 2013

Met een wat "leeg" gevoel in mn buik wordt het toch weer de hoogste tijd voor een (p)update.
Dat lege gevoel heeft niets te maken met het feit dat ik eten moet, maar zit in het "uit fladderen" van de kleintjes afgelopen week.Ik kan wel zeggen dat dit het meest fotogenieke nestje is wat we ooit hebben gehad.
Nou hebben we ook nog nooit een heuse fotograaf in huis gehad voor studio-shots....maar dat houden we er zeker in.
De reacties van de nieuwe baasjes waren méér dan leuk en hier zullen ongetwijfeld wel wat foto's van nabesteld worden.
Zelf ga ik voor een exemplaar op linnen...en dan in het groot! Alhoewel die kop en schotel foto's ook wel héél erg leuk zijn. Dat wordt nog lastig kiezen.
Afgelopen woensdag was Bowie de eerste dame die ging verhuizen. 6 hele blije ogen kwamen binnen en hoe zeer je je best ook doet om mensen weer te voorzien van informatie...deze hele week bleek maar weer dat zo ongeveer alles aan ze voorbij gaat. De enige die 100% aandacht krijgt is de pup...en zo hoort dat ook te zijn.
Bowie is verhuisd naar Voorburg en vanaf het begin af aan gaat het heel goed. De eerste nacht is natuurlijk altijd lastig, maar na 20 minuten gaf ze het toch op en besloot te gaan slapen. Voor anderhalf uur althans...en dat ritme sprak Bowie wel aan. Leuk voor 1 nacht...maar dat gemiddelde gaat ongetwijfeld omlaag.

Dinsdag vertrok Kyra richting Denekamp.
Daar wonen al 2 kleine Chiuaua's (hoop dat ik het goed schrijf...en oh ja,....Esmeralda en Leon wonen daar óók)  Twee Chiuaua mannen en ik geloof dat Kyra vanaf het begin de broek aan had.
Bij binnenkomst vlogen de mannen richting bank en vervolgens naar het hoogste puntje van de leuning om vanaf deze hoogte het schouwspel van Kyra te "bewonderen". Piitig als ze is zocht ze na een dubbele Teckel-flik-flak met pirouette de mand (lees slaapzak) van één van de mannen op en eigende zich deze toe.
Esmeralda was niet helemaal fit en lag op tijd in haar "mand" en Kyra mocht "even" mee. Ik geloof dat Leon haar halverwege de nacht 1 keer heeft laten plassen (Kyra wel te verstaan) en zo hebben ze doorgeslapen tot de volgende ochtend.

De derde dag vertrok Maurice. Hij had de langste rit voor de boeg, maar werd thuis dan ook opgewacht door een heuse soortgenoot, Teckel Hugo. Uit de mail die ik kreeg, bleek dat Maurice zich het dekje in de bench van Hugo heeft toegeeigend en dat Hugo op de bank heeft geslapen. Hoe braaf ben je als pup, als een Teckel-dekje volstaat en je lief gaat slapen terwijl je nieuwe "broer" niet bij je ligt. Hugo is héél lief voor kleine Maurice en die twee gaan het prima met elkaar vinden. De foto's volgen (is mij beloofd)

En last but not least...het meest gefotografeerde puppy ooit vertrok gisteren. "Onze" kaatje....want zo zullen we haar altijd blijven noemen. Om klokslag half 11 stonden Trees en Jan-Peter (JP voor intimi) voor de deur. Kaatje had de avond ervoor al zo ongeveer de hele avond liggen kroelen bij Ron en mij en de nacht heeft ze doorgebracht met haar mama. (Die het nog even mocht ontgelden aangezien Kaatje nog steeds dacht dat ze "Campina aandelen" heeft.)
Ebby vond het helemaal prima en liet Kaatje lekker haar gang gaan. De terugreis is heel goed gegaan en na wat gepiep de eerste mintuen heeft Kaatje de lekkerste plek om te liggen ontdekt. Bij Trees in de nek. Het is dat JP even moest stoppen om te tanken...voor Kaatje had dat allemaal niet gehoeven. Prins(essen)heerlijk bleef ze liggen. Thuis werd ze welkom geheten door Ollie en Guusje en met name Ollie was vanaf het begin haar beste maatje. Kaatje heeft inmiddels haar eigen dagboek hier op de site ( "De avonturen van Kaatje" ) en we zullen ongetwijfeld nog héél véél van haar horen. Zoals dat met nestjes gaat komt er een tijd dat je afscheid moet nemen van ze. We krijgen vaak de vraag of dat niet vreselijk moeilijk is. Já...dat is het en Ron heeft er meer moeite mee dan ik en gaat ook nóóit mee naar buiten om de pup en z'n nieuwe baasjes uit te zwaaien. We doen het alletwee op onze eigen manier, maar als je de blijde gezichten ziet dan maakt dat álles weer goed en zijn we weer zo trots als een aap. We hopen ook deze pups in het najaar te zien tijdens de jaarlijkse "Riefteckelwandeling" . Dit jaar zullen we ergens anders naartoe gaan, ook in het midden van het land om het zo bereikbaar mogelijk te houden voor mensen. Suggesties zijn méér dan welkom, maar de hondjes moeten wel los kunnen lopen (als baasjes dat ook willen) en een beetje water voor wat "Teckel-zwem-plezier" zou helemaal top zijn.

wordt vervolgd.....