1 april 2018
Heyyyy jowwww peeeps…it’s me…granny Zazou in the house!!!
Ik heb een week bij moeten tanken maar ben eindelijk weer dermate op adem dat ik de laptop open kreeg om mijn ervaring van vorige week zondag op papier te zetten!
Op zondag 25 maart was er en soort van “evenement” zei ons personeel. Ze was er knap druk mee geweest (met name op feestboek) maar wat nou precies de bedoeling was, daar kwam ik veel later pas achter.
Het schijnt iets te zijn wat ze elk voor- en najaar organiseert.
Die zondag werd ik met mijn vriendinnen Pitou en Ushi en kleindochter Tess in de auto gezet. We mochten op de achterbank plaatsnemen, uiteraard in onze gordel. Het was best een stuk tuffen en uit de kofferbak kwam ook nog het een en ander aan geluid, maar daar kwam ik halverwege de rit pas achter. Bleek dat daar nog 3 soortgenoten logeerden. Geen idee hoe lang ze daar al zaten.
Eindelijk aangekomen op de plek van bestemming, stonden er al onwijs veel auto’s en kwamen wij in een concert terecht van vrolijk Teckel geblaf….en er kwamen er steeds meer en meer bij. Ik wist niet dat er zóveel soortgenootjes bestonden!
In colonne begonnen we te lopen en kwamen we op een gigantisch groot strand terecht. Er was ook een soort van toren. Die was vast voor de badmeester denk ik. Ik hoopte zó dat het vrouwtje onze bikini’s had meegenomen wa
nt zwemmen in zee….nee ik kan me niet heugen wanneer ik dat voor het laatst gedaan heb.
Op de foto links...dat is "onze tante Jopie". Die met de rode jas. Ze heeft altijd neiging om te vallen. De ene keer over een salontafel maar zomaar spontaan tijdens een wandeling dus ook...kijk maar. (Of was ze nou gewoon even gaan zitten...mmmm...dat weet ik even niet meer)
Bij die toren aangekomen mochten wij los lopen dus ik rende richting zee…met in mijn kielzog wel 50 Teckels…..ik rende op zoek naar water…keek om me heen….maar zag alleen zand! Waar hadden ze dat water
verstopt???? Na een kwartier zoeken ben ik even naar mijn vrouwtje terug gelopen en toen bleek dat we op een soort van zand-verstuifmeel of zoiets terecht waren gekomen in Kootwijk.
Het was er echt ontzettend cool en ik heb me een versuffing gerend met al mijn vriendjes.
Er was ook onwijs veel personeel op komen dagen. Waar die nou allemaal vandaan kwamen….Joost mag het weten. Bij óns in de auto zaten ze in ieder geval niet…tenzij ze bij die 3 soortgenootjes achterin hebben gezeten…dat weet ik natuurlijk niet.
We hebben 2 uur gerend en gedold en er liep ook een meneer met een raar ding om z’n nek. Dat is onze “Hof-fotograaf”. Een hele toffe peer. Hij riep steeds “smile” …had iets te maken met
foto’s of zo. Is maar goed dat ik zoveel ben afgevallen anders had ik steeds m’n adem in moeten houden en dat rent zo ongemakklijk. Ik wilde eigenlijk zeggen “lullig” maar mijn personeel zegt altijd dat ik mij meer “lady-like” moet gedragen…dus vandaar.
En dan lag er ook nog steeds een man op de grond….op z’n knieen. Ik dacht eerst dat hij onwel werd en wilde mijn T-phone al pakken om de ambu te bellen. Bleek dat ie aan het filmen was met zo’n ini-mini-video camera. Dat dingetje leek wel een beetje op de GoPro van mijn vrouwtje maar die had hem natuurlijk thuis gelaten….ze had het veel te druk met kleppen…euh ik bedoel met converseren met het overige personeel. Dat filmpje is trouwens onwijs gaaf geworden en geeft heel mooi weer hoe ontzettend wij allemaal hebben genoten.
Klik maar even hier.
...dan kun je het zien.
Na 2 uur was bij mij de koek ook wel op zeg! en niet alleen bij mij....ook bij het personeel. Het mini-personeel wat ook mee gekomen was, heeft zich ook uitstekend vermaakt. Maar wat was het weer
ontzettend gaaf. Ik kan me nu al verheugen op het “Riefteckel-water-spektakel” op 9 september.
Nou peeps…ik merk dat ik nog niet hélemáál de oude ben en nog wat krachten tekort kom…dus ik duik m’n mand maar weer in.
Laterrrrrr….Zazou
Fotografie: Emil van de Streek ( Upper East Side ByEmil )
